Ν' αντέχεις την απουσία..
Η απουσία είναι σιωπηλή σαν την αρρώστια,
σε καρατάει καθηλωμένο σε μια νυσταλέα αδράνεια..
Εξοικείωση με το σκοτάδι..
Κάποιοι αφήνουν το φως ανοιχτό τα βράδυα
να μην τρομάζουν απ' τη βοή της σιωπής,
κι άλλοι χτίζουν τα σπίτια τους δίπλα σε πολυσύχναστους δρόμους..
Οι σκέψεις αντικαθιστούν την ομιλία,
ώσπου μια μέρα έρχεται, η οικειοθελής αποχώρηση της..
Αυτή την έλλειψη, έρχεται περιστασιακά ν' αντικαταστήσει,
η πνιχτή κραυγή μιας ασήμαντα εύθυμης ηδονής..
Δυσπιστία..
Η πίστη ανήκει στους αφελείς ονειροπόλους
που ξέχασαν το σώβρακο τους το προηγούμενο βράδυ
στο νυφικό κρεβάτι μιας καθωσπρέπει παρθένας..
Η ύπαρξη σου καθορίζεται μοιραία μόνο σε σχέση με τον αέναο χρόνο
σάμπως προσαρτήθηκες οικειοθελώς στο τάγμα των αιώνια ξεχασμένων..
Δε θέλω να σε παρηγορήσω,
να σου θυμήσω θέλω, πως να παλέψεις το θηρίο,
να σε προστατέψω
απ' τα ξύλινα χέρια που έχουν ξεχάσει ν' αγκαλιάζουν..
8 σχόλια:
Ξύλινα χέρια..που επιπλέον εχουν ξεχάσει το αγκάλιασμα..
σκέφτομαι κάποιες φορές πως αγκαλιάζουν οι ανάπηροι..(έστω "οι με ειδικές ανάγκες χωρίς χέρια"..)
Τώρα, για τα ξεχασμένα σώβρακα στα κρεβάτια των καθωςπρέπει παρθένων τι να πω...
υπάρχουν ακόμα άνδρες που φοράνε σώβρακα?
έλεος..
πίστευα οτι έχουμε περάσει στην εποχή του απόλυτου στρινγκ...
(εντάξει, δύσκολο να το συνηθίσεις το άτιμο!..)
Αλητούλα, πάρε τον Τάκη αλα μπρατσέτα και πηγαίντε απόψε στον Γιώργο...
πικρα
συνεχεια πικρα
μου αρεσε πολυ εκεινο το ταγμα
εχει και τους αιωνια χαμενους μαζι ?
Τάκη,
η ικανότητα κάποιου να αγκαλιάζει δεν έχει να κάνει τόσο με τη σωματική αρτιότητα όσο με την συναισθηματική..
Ρε συ φοράτε κι εσείς στρινγκ?
Εγώ θα πάρω όποιον φοράει σώβρακο το προτιμώ..
Ασκαρ,
κάνει πάρτι ο Γιώργος?
Πάντα τα καλά τα μαθαίνω αργά..
Ανόητε Αντρα,
μάλλον οι αιώνια ξεχασμένοι πάνε παρέα με τους αιώνια χαμένους..
Ούτε και εγώ θέλω να με παρηγορήσεις!
Να μου θυμίσεις πώς τα όνειρα να μοιάζουν με ασκήσεις θάρρους, για να αντέχω το κακό.
Να μου θυμίσεις πώς να μην πιστεύω το ανέφικτο και πώς το μονοπάτι τούτο με τους αιώνια χαμένους και ξεχασμένους να περπατώ και να παραμένω υψιπέτης!
Φιλί
Ακόμα και το να παρηγορήσεις Κίρκη μου θέλει ψυχή και συναίσθημα..
Βαρέθηκα την "αβάσταχτη ελαφρότητα" των "καλών" και "πονόψυχων" που περίτεχνα κρύβονται πίσω από τον πιο υποκριτικό τους εαυτό..
Φιλί κι από μένα..
ΑΛΗΤΙΣΣΑ
Για να περναει καλα ο ανθρωπος, θα πρεπει να "ειναι" πολυ, μα παρα πολυ "αναισθητος-η".....
Ποια... αγκαλια? ποιο... συναισθημα? ποιο... χαδι? ποια... αγαπη? ποια... εκτιμηση?...ποιος σεβασμος?
Σπανιως τα βρισκεις...
Θα μεινω στην πρωτη σου παραγραφο...
Για να παρηγορησεις καποιον θελει ψυχη και συναισθημα.....Σορυ για την καταχρηση του χωρου σου.
Καλησπερα!:-)
Ανώνυμε,
δεν υπάρχει συνταγή για να περνάει κάποιος καλά καθένας ζει όπως ορίζει ο ίδιος καλό για κείνον..
Δημοσίευση σχολίου