Κουρασμένη και μόνη μετρούσε το χρόνο σε ταξίδια,
άλλοτε του νου,
κι άλλοτε απο ΄κείνα που σε βάζουνε στη σειρά με τις λιγοστές αποσκευές σου..
Άλλοι γίνονται θαλασσοπόροι για να ξεχάσουν τη στεριά,
κι άλλοι ψάχνοντας χώμα να γεμίσουν το κενό μέσα τους..
Η γη έχει την ικανότητα να γεννά,
κι η θάλασσα να ξεπλένει
τις ανομίες απέναντι στον εαυτό μας..
Όλες της οι ζωές ήταν διαφορετικές
σύμβολα του κόσμου που έψαχνε..
Μα τελικά όσες κι αν ήταν, της άφησαν την ίδια γεύση μοναξιάς,
μιας μοναξιά τόσο μεγάλης και βαριάς
που έφτασε να θεωρεί τα συναισθήματα κατάρα,
και την απομόνωση το μόνο δρόμο να νικήσει την αφελή ανάγκη της ν' αγαπηθεί..
3 σχόλια:
Τώρα που γύρισε κι ο Τάκης θα πάρεις τα πάνω σου!
ΑΛΗΤΙΣΣΑ,
Μου θύμισες ενα παλιό άλλο "δύσκολο" κείμενο κάποιας άλλης ψυχής μπόγκερ..
"mind the gap" το είχε ονομάσει...
η ουσία είναι η ίδια αν και εκείνο ήταν γραμμένο σε διαφορετικό στυλ..
ακου "κατάρα τα συναισθήματα"..
ασε να να το ξανασκεφτώ!...
ASKAR,
Σιγα μην περιμένει τον Τάκη να πάρει τα πάνω της....
αλλά θα μου πείς υπάρχουν πολλοί Τάκηδες...
γίναμε πολλές...
Σύντομα θα πάρω τα πάνω μου κάνοντας εργασιοθεραπεία για τους επόμενους οχτώ μήνες..
Ξέρεις Τάκη μου η αλήθεια είναι πως ότι είμαστε είμαστε και κάτι άλλο δεν μπορούμε να γίνουμε..
Κι όσοι απο μας δεν αντέχουμε είναι καλύτερα να απέχουμε..
ΥΓ. Οσο για τους "Τάκηδες", ένας ή πολλοί τι σήμασία έχει αν το αποτέλεσμα είναι το ίδιο;
Η ευτυχία δεν είναι βουνό να κατακτηθεί..
Δημοσίευση σχολίου