Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό ούτε χρόνο έχω για Blogging αλλά ούτε και έμπνευση. Συχνά όταν πλησιάζει ένας κίνδυνος τον διαισθάνομαι μ' ένα παράξενο τρόπο, σαν να επικεντρώνεται το μυαλό μου σε μια παράξενη διεργασία ηρεμίας σα να προετοιμάζονται οι αισθήσεις μου για να τον αντιμετωπίσουν. Παράξενο πράγμα η διαίσθηση ή μήπως δεν είναι τελικά διαίσθηση και είναι το αυταπόδεικτο που απλά το είναι μου, αρνείτε να το δει;
Ο καθένας μας φτιάχνει τον κόσμο του κατά πως τον βολεύει, με γνώμονα την ανάγκη, τα θέλω και την πίστη του στους ανθρώπους και κατ' επέκταση στον ίδιο του τον εαυτό.
Είναι φορές που κρυώνουμε κάτω απ' τη μάλλινη μας κουβέρτα κι εκτιμάμε την ανάγκη βάσει της έλλειψης κι άλλοτε απαλλαγμένοι απ' την έλλειψη μακαρίζουμε την απώλεια.
Παράξενα πλάσματα είμαστε.
Σας φιλώ όλους καληνύχτα..
10 σχόλια:
θέλω γιατί δεν ελπίζω...εμείς καθορίζουμε τη μοίρα μας...
οπότε θέλω να συνέλθεις γρήγορα...και να γίνεις καλά....
χωρίς να γνωριζόμαστε εσύ συγκεκριμένα με κάνεις και στεναχωριέμαι...
και εμείς οι χοντροί ιπποπόταμοι δε πρέπει να στεναχωριόμαστε...
(χαμογέλασες λιγάκι έτσι δεν είναι;;;)
Aκόμα πιστεύεις τη διαίσθηση?..
Μη δίνεις σημασία..πίστευε μόνο στη κρύα κουβέρτα, ή ζεστή ,ανάλογα, και φυσικά σε οτι κρύβεται απο κάτω..
σιγά μην είμαστε παράξενα πλάσματα....πολύ προβλέψιμα είμαστε..
Πάω να βάλω κανένα συνθετικό πάπλωμα τώρα γιατί η κουβέρτα μου ακούγεται παλαιομοδίτικη...
αλλά θα μου πείς τι περιμένεις απο την Ελληνική επαρχία...
Φυσικά και χαμογελάω Ιπποποταμάκι μην ανησυχείς καθόλου..
Οι στεναχώριες και οι απογοητεύσεις είναι κι αυτές κομμάτι της ύπαρξης καθενός απο μας, όπως και η οι χαρές και τα χαμόγελα..
Την πίστη μου δεν θέλω να χάνω.. κι έτσι όταν δεν αντέχω, χώνω το κεφάλι μου σε μια τρύπα στο χώμα μέχρι να βρω το κουράγιο να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα..
Τι να κάνεις κανείς δεν είναι τέλειος..
Κι εγώ σε συμπαθώ κι ας μη σε ξέρω..
Εσύ Τάκη μου κυκλοφορείς με Ρολς Ροϋς και θα είχες και κουβέρτα; μάλλον μεταξωτό πάπλωμα γεμισμένο με φτερά χήνας έχεις..
Τσέκαρε το..
Η αλήθεια είναι ότι τελικά είμαστε προβλέψιμα πλάσματα..
"Δεν είναι αυτό που νομιζεις!!"
Η πτωχή πλην τιμία επαρχίας σας καληνυχτίζει αγαπητέ και σας ευχεται να έχετε υπέροχα όνειρα στο υπέροχο παπλωμα σας!!
Mολις κατέβηκα απο τη Ρολς και χώθηκα κάτω απο το πάπλωμα...εκεί να δείς όνειρα με κάτι αφράτες στρουμπουλές...
ΥΓ Μίλησα για συνθετικό πάπλωμα , οχι μεταξωτο με φτερά χήνας...ξέρω ξέρω.. επαρχιακά όνειρα σε φτερά χήνας!..δεν ακούγεται άσχημα...σου λείπει η Ρολς βέβαια..αλλά κανείς δεν είναι τέλειος..(θα στη δανείσω μωρέ...)
Δλδ δεν έχεις μεταξωτό πουπουλένιο πάπλωμα;
Κρίμα..
Δοκίμασε το είναι σούπερ!!!
δεν ειναι κακο να μην βολευεσε με τιποτα...ελα ομως που βολευομαστε κατα το δοκουν καθε φορα...
Στ' αλήθεια είμαστε περίεργα πλάσματα!
Τόσο παράδοξα που και η μοίρα δεν μπορεί εντέλει να μας καθορίσει!
Φιλώ σε γλυκά και ευχαριστώ θερμά που συνορίζεσαιτις ανησυχίες μου!
Σημασία έχει το δικό σου πάπλωμα - κουβέρτα - κουβερλί...να είναι για δύο άτομα. Τα σωστά. Γιατί όταν σκεπάζεσαι μόνος όλα σου φταίνε.
Άλλα και όταν το μοιράζεσαι με το λάθος άνθρωπο και σου το τραβάει μέσα στην νύχτα αφήνοντάς σε ακάλυπτη...πάλι κάτι σου φταίει.
Τάκη αυτός είσαι!
Οι αφράτες στρουμπουλές είναι όλα τα λεφτά...άσε τις κοκαλιάρες για άλλους να τις κάνουν οδοντογλυφίδες!
Φιλάκια και βρες την έμπνευση σου πάλι πριν πάει με άλλη!
Όχι, όχι καλή μου Αλητούλα, μην σκέφτεσαι έτσι.
Προσπάθησε να μπεις βαθειά μέσα στη μοναχικότητά σου. Πρόσεξε, όχι στην μοναξιά σου, αλλά στη μοναχικότητά σου.
Όταν το καταφέρεις, θα είναι παράλληλα και ο ναός σου.
Εκεί, πίστεψέ με, εξιλεώνεσαι, απελευθερώνεσαι, εκεί μαθαίνεις πως η ζωή είναι ρυθμός, έλξη, είναι ένα μίγμα πρόζας και ποίησης. Εννοώ πως πρόζα είναι τα πρακτικά και χρήσιμα πράγματα, ενώ ποίηση είναι τα συναισθήματα, η ευτυχία, η έκσταση, η μέθη.
Εκεί μαθαίνεις, πως το να "πέφτεις" στην πορεία της ζωής σου είναι κάτι το φυσιολογικό.
Το να σηκώνεσαι όμως, είναι μια κίνηση που κρύβει μέσα της δύναμη, αξία, προσωπική δόξα. Και πιστεύω πως ο καθένας μας μπορεί να σηκωθεί, αρκεί να μην κάνει ό,τι αγαπάει, αλλά ν'αγαπάει ό,τι κάνει.
Νιώσε όμορφα Αλητούλα. Αν, μη τι άλλο, το αξίζεις!!!!!
Μάλλον σε πρώτο πρόσωπο έπρεπε να γράψω και όχι σε δεύτερο. Τέλος πάντων, αυτό μου βγήκε, αυτό έγραψα.
Νάσαι πάντα καλά Αλητούλα και να σε ξαναδούμε σύντομα.
Δημοσίευση σχολίου