Καρικατούρα

Σκέψεις στη φούρια του καλοκαιριού
Υγρή ζέστη και το μυαλό μου παγωμένο..
Αναλογίζομαι το χρόνο και το χώρο
μ’ ευγνωμοσύνη..
Αναρωτιέμαι
αν τα ένστικτα τιθασεύονται χωρίς κόστος..
Πριν βρω στοργή
είχα μόνο εκείνα ή
ήταν μετά την υποψία της που τα θυσίασα;
Τι έμαθα και τι ξέχασα
ο απολογισμός των ημερών μου στον κόσμο τούτο..
Όλα εκείνα που προσπαθώ ν’ αποχωριστώ
καιροφυλακτούν..
Κάθε μου σκέψη και όνειρο
μοιραία συναντά τα ίδια εμπόδια..
Σε κάθε εικόνα μου υπάρχει
μια χρωματική έλλειψη..
Με το βλέμμα ν’ ατενίζει την επόμενη μέρα
οι επιθυμίες μου με τρομάζουν σαν ξαφνικό τρανταχτό γέλιο..
‘Έλα’ λέω
‘στα μπαλκόνια υπάρχουν ακόμα λουλούδια’
μα δεν είμαι σίγουρη αν τα βλέπω..
Κι εκεί κλείνει το κέλυφος που τόσο μισώ
πόρτες παράθυρα κλειστά με προστατεύουν
από ‘κεινα που δεν μπορώ ν’ αντέξω..
Παράταιρη νιώθω
καρικατούρα κάποιου περιπλανώμενου ζωγράφου,
φτιάχτηκα για λόγους βιοποριστικούς
με την αφελή επιθυμία της αναγνώρισης κάποιου χαρίσματος
εξυπηρετώ ένα σκοπό που έχει να κάνει μόνο με την ανάγκη της επιβίωσης..
Αν είχα σήμερα την επιλογή
θ’ άφηνα το σώμα μου βορρά στα θηρία της πόλης..
Αν ήταν να θυσιαστώ θα ‘θελα να ήταν στον βωμό της παρέκκλισης..