Περπατάω στους δρόμους της πόλης φορώντας ψηλοτάκουνα..
Οι νύχτες με πανσέληνο τονώνουν την αυταρέσκεια μου
και οι φωτισμένες λεωφόροι την όραση μου..
Τα αυτοκίνητα με τη δυνατή μουσική
σκοτώνουν τη σκέψη μου..
Τα χρωματιστά ρούχα στις βιτρίνες
μου θυμίζουν σε ποιους πρέπει να μοιάζω..
Κινούμαι αγέρωχα κουβαλώντας την ύπαρξη μου
σα να ‘μουν αέρινη..
Στις βιτρίνες με τις οθόνες “πλάσμα”
πληροφορούμαι το μέλλον του κόσμου..
Και στα είδη σπιτιού
γεμίζω το τραπέζι με λιχουδιές για παιδιά με τρανταχτά γέλια..
Συχνά,
συνουσιάζομαι στα ανατομικά στρώματα προς πώληση
με εραστές που μοστράρουν σανίδες σέρφ και ορειβατικά παπούτσια...
Τίποτα δε μοιάζει με ‘κεινες τις νυχτερινές μου βόλτες στην εύκολη ζωή..
Στην αγκαλιά του πρώτου περαστικού
αφήνω τους αναστεναγμούς μου
σβήνοντας πλαστούς πόθους
σε άνομες για το πλήθος πράξεις..
Είμαι εγώ η αποψινή σου νίκη..
Μη με κοιτάς, εσένα περίμενα..
Γλύψε τις πληγές μου σα πιστός σκύλος..
Άσε με να σε χαϊδέψω αν αντέχεις..
Και που ξέρεις..
..Ως αύριο μπορεί να έχουμε ξεχάσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου