Με πονάτε..

Με πονάς ευπατρίδη,
μου 'βαλες φίμωτρο και περιλαίμιο σφιχτό
και με βγάζεις έξω
μόνο για να κάνω την ανάγκη μου,
χωρίς ποτέ να μαζεύεις τα σκατά μου απ' τα πεζοδρόμια,
που παίζουν τα παιδιά του γείτονα σου..
Με πονάς άντρα,
που με πηδάς ως μέρος μιας αναγκαστικής διεκπεραίωσης
χωρίς να έχεις ενδιαφερθεί ποτέ
για την ανατομία και τη γεύση ενός μουνιού..
Με πονάς δάσκαλε,
που ξέχασες πως για να με διδάξεις
πρέπει να μ' αγαπήσεις,
που είσαι ματαιόδοξος μισθοφόρος
αντί να είσαι ονειροπόλος επαναστάτης ..
Με πονάς εργοδότη,
που δεν ξέρεις κανένα άλλο τρόπο να κάνεις τους εργάτες σου αποδοτικούς
απ' το φόβο της ανεργίας..
Με πονάς συνάνθρωπε,
που μιλάς για ηθική
και καμαρώνεις για το κοινωνικό σου πρόσωπο
ενώ κρυφά διασκεδάζεις με παιδική πορνογραφία ΠΟΤΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΣ..
Με πονάς παπά,
που μιλάς για αμαρτία και εγκράτεια
την ώρα που μοιράζεις τον αγιασμό σου
επί πληρωμή ..
Μα ένα να ξέρετε
δε θα αφήσω να έρθει η μέρα
που το δέρμα γύρω απ το λαιμό μου  θα σκληρύνει
που ο έρωτας θα μου είναι αδιάφορος
που θα μισήσω τα βιβλία
που θα ανέχομαι την βρωμιά ως φυσιολογική
που θα είμαι καλή από φόβο..
Ας πονάω,
τουλάχιστον ελπίζω πως
να σας χαλάω τα όνειρα
με τις κραυγές του πόνου μου..