Γένεσις

Εγώ δε σας μεγάλωσα με πολλά
είχα όμως τον  ήλιο και τη θάλασσα συμμάχους
και τον αστερισμό του Ωρίωνα φύλακα άγγελο σας..
Ούτε και σας ταξίδεψα πολύ
μόνο σε κόσμους γενναίων πειρατών
και μαγικά δάση με παιχνιδιάρες νεράιδες..
Τους χειμώνες είχα τον Αι Βασίλη, σύντροφο..
Τα καλοκαίρια τις γοργόνες με τα πολύχρωμα λέπια, νταντάδες..
Κι ο χρόνος λίγος,
όσο η ζωή μιας πεταλούδας
άλλαζε τις εποχές
και μου άφηνε μόνο τη γεύση
των αλλαγών,
δώρο σε κουτί με κόκκινη κορδέλα..
Δεν είμαι ίδια,
μα αγαπώ περισσότερο
δεν είχα πολλά,
μα γέμισα θησαυρούς
κοιμάμαι κι αφουγκράζομαι
τις αναπνοές των ονείρων σας
μυστικό νανούρισμα,
τ' ανήσυχα βράδια των φόβων μου..

Ένα λιβάδι την άνοιξη..

Εραστές άγγελοι με κόκκινα πανωφόρια 

τρύπησαν αργά τη σάρκα μιας ενάρετης παρθένας..

Τις νύχτες με πανσέληνο 

θεριεύουν τα ένστικτα των ένστολων εντεταλμένων.. 

Τάγματα παραφρόνων εξουσιαστών 

κρατούν φυλακισμένη μια αμαρτάνουσα ελπίδα..

Στυγεροί εξουσιόκαυλοι ξέρουν 

πως βιασμός χωρίς ίχνη, 

προβάλλει την αρετή του θύτη..

Φτώχια πνευματική 

σε ερωτικές ιστορίες Άρλεκιν, 

με πρωταγωνιστή το Ντε Σαντ με ροζ βερμούδα..

Τα αδηφάγα σκυλιά της εξουσίας 

περιμένουν υπομονετικά να κατασπαράξουν 

και το τελευταίο κομμάτι σάρκας, 

αφού η λαιμαργία της δύναμης, 

τρυπάει τα σωθικά τους 

πιο πολύ κι απ' την πείνα του επαίτη..

Τα εγκλήματα που τελούνται

με την κοινωνική ενοχή των σαρκοφάγων αρπακτικών της ενημέρωσης

με τρομάζουν..

Κάποτε δε θα χει σπηλιά να κρυφτεί ο φόβος κι η οργή των αδικημένων..

Τα όνειρα δεν είναι ουτοπίες 

είναι κραυγές ανάγκης

είναι η απλή ελευθερία 

να μπορεί κανείς  να περπατήσει σ' ένα ανθισμένο λιβάδι την άνοιξη..

 

Τα παιδιά μου..

Είσαι η Ελένη του παιδικού σου δωματίου,
όμορφη κι ετοιμοπόλεμη,
με μάτια λαμπερά κι ακατάστατα μαλλιά απ' τον ύπνο..
Αν ζούσε ο όμηρος,
θα έγραφε το έπος του εφηβικού σου έρωτα
με φιλιά από κραγιόν στον καθρέπτη
Κάνεις βαρυσήμαντα σχόλια για τη ζωή
κι ανεβάζεις ντροπαλά το μπλουζάκι σου,
που γράφει μια θυμωμένη ιστορία για μεγάλους..
Είσαι η δική μου Ελένη, με τα απαλά χεράκια
και τις κρυφές αγωνίες ενός μέλλοντος που περιμένει να ξετυλιχτεί..
Είσαι ο Μιχάλης ένας σιωπηλός ήρωας παιδικού κόμικς,
με φτερά στην πλάτη που δεν δοκίμασες ακόμα να χρησιμοποιήσεις..
Αντί να πετάς, κλωτσάς μπάλες
κι ένας θεός ξέρει τι ονειρεύεσαι τα βράδια που κοιμάσαι..
Είσαι ο δικός μου Μιχάλης, ανυπάκουος κι αεικίνητος
το πρώτο και το τελευταίο φιλί της ημέρας
το αιώνιο μυστήριο της άλλης φύσης που δεν ξέρω..
Είστε η γλυκιά προσμονή του χρόνου που έρχεται,
η αλλαγή των εποχών,
η γλυκιά ανάμνηση της γέννησης του κόσμου,
το λίγο που γίνεται πολύ..
Είστε η άνοιξη της ζωής,
που με ξυπνάει απ' το λήθαργο του προσωπικού μου χειμώνα..

Το να γίνεις γονιός είναι ένα περιπετειώδες ταξίδι που δε σταματά παρά όταν εγκαταλείψεις τον κόσμο
κι όπως όλα τα ταξίδια έχει και τις τρικυμίες του και τις αναποδιές του αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως αν το αξιοποιήσεις μπορείς να μάθεις πολλά για τον εαυτό σου και τον κόσμο γύρω σου..

Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες που έγιναν μύστες στο θαύμα της ζωής..

Με πονάτε..

Με πονάς ευπατρίδη,
μου 'βαλες φίμωτρο και περιλαίμιο σφιχτό
και με βγάζεις έξω
μόνο για να κάνω την ανάγκη μου,
χωρίς ποτέ να μαζεύεις τα σκατά μου απ' τα πεζοδρόμια,
που παίζουν τα παιδιά του γείτονα σου..
Με πονάς άντρα,
που με πηδάς ως μέρος μιας αναγκαστικής διεκπεραίωσης
χωρίς να έχεις ενδιαφερθεί ποτέ
για την ανατομία και τη γεύση ενός μουνιού..
Με πονάς δάσκαλε,
που ξέχασες πως για να με διδάξεις
πρέπει να μ' αγαπήσεις,
που είσαι ματαιόδοξος μισθοφόρος
αντί να είσαι ονειροπόλος επαναστάτης ..
Με πονάς εργοδότη,
που δεν ξέρεις κανένα άλλο τρόπο να κάνεις τους εργάτες σου αποδοτικούς
απ' το φόβο της ανεργίας..
Με πονάς συνάνθρωπε,
που μιλάς για ηθική
και καμαρώνεις για το κοινωνικό σου πρόσωπο
ενώ κρυφά διασκεδάζεις με παιδική πορνογραφία ΠΟΤΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΣ..
Με πονάς παπά,
που μιλάς για αμαρτία και εγκράτεια
την ώρα που μοιράζεις τον αγιασμό σου
επί πληρωμή ..
Μα ένα να ξέρετε
δε θα αφήσω να έρθει η μέρα
που το δέρμα γύρω απ το λαιμό μου  θα σκληρύνει
που ο έρωτας θα μου είναι αδιάφορος
που θα μισήσω τα βιβλία
που θα ανέχομαι την βρωμιά ως φυσιολογική
που θα είμαι καλή από φόβο..
Ας πονάω,
τουλάχιστον ελπίζω πως
να σας χαλάω τα όνειρα
με τις κραυγές του πόνου μου..