Ο πόνος μοιάζει με δωμάτιο νοσοκομείου
άχρωμος κι αποστειρωμένος
μυρίζει εκείνη την απροσδιόριστη μυρωδιά
του κενού,
κι έχει γεύση πικρή και στιφή..
Νοσοκομεία άσπρες μπλούζες και φιγούρες
που μεγαλώνουν στο ημίφως,
κι εσύ να προσπαθείς να συγκρατήσεις τη λογική σου
ζωγραφίζοντας πολύχρωμα λουλούδια στους παγερούς τοίχους..
Ο κόσμος συνεχίζεται καθώς τα φάρμακα κυλάνε στις φλέβες σου
για να σου πάρουνε και την τελευταία ιδέα χρώματος απ' το μυαλό..
Σκοτάδι,
το χρώμα χάνεται μαζί κι παγωνιά..
Ο καιρός θ' αλλάξει κι εσύ θα είσαι αύριο καινούρια
σκοτεινή,
αγαπημένη των άσπρων τοίχων,
χωρίς επιστροφή..
Η επιστροφή θέλει παραδοχή της αδυναμίας σου,
η ανοχή δείχνει εθισμό στη θεραπεία,
Μα εσύ θέλεις να συγκρατηθείς,
να ξεράσεις τα φάρμακα που σε ποτίσανε
για να να βλέπεις τους τοίχους άσπρους,
να χύσεις το δηλητηριασμένο αίμα σου,
να μη βαδίσεις το δρόμο του πόνου,
που δε ζήτησες,
μα σου κληρώσανε όσοι σ' αγάπησαν..
10 σχόλια:
Φόβοι , πόνος...
να δούμε τι άλλο θα μας ξεφουρνίσεις...
Υπάρχει και φως στη ζωή , μη το ξεχνάς.
α, τι είχε πεί κάποιος για εναν πίνακα του ΜΟΝΕ..ο ήλιος είναι το μόνο σίγουρο οτι θα ανατέλλει κάθε μέρα..
Που θα παει Τάκη θα ανακάμψω..
Αλλωστε έχεις δίκιο ο ήλιος πάντα θ' ανατέλει..
Να δω πότε θ' ανατείλει και για μένα..
Ξαναχτύπησε ο "θηλυκός Καρυωτάκης"!
Αλλά, όπως λέω κι εγώ, μετά τα πάθη ακολουθεί πάντα μια Ανάσταση...
Καλημέρα γλύκα
Κάθε φορά που με λες θηλυκό Καρυωτάκη Ασκάρ τρομάζω, μην έχω το ίδιο τέλος μ'εκείνον.. Η αλήθεια είναι πως νιώθω ότι έχω γεννηθεί σε λάθος κόσμο, δεν ανήκω εδώ πέρα και κάθε φορά που το επιβεβαιώνω νιώθω απέραντη θλίψη κι απογοήτευση..
Όταν είναι ορμονικό έχω μια ελπίδα πως θα περάσει, όταν όμως είναι αντικειμενικό θέλω να κλειστώ σε μια σπηλιά και να εξαφανιστώ από την απανθρωπιά αυτού του κόσμου πραγματικά δεν την αντέχει το πετσί μου..
καθε φορα που ακουω ή διαβαζω αυτην την εκφραση
"νιώθω ότι έχω γεννηθεί σε λάθος κόσμο, δεν ανήκω εδώ πέρα"
με πιανει κατι
ολοι ειμαστε για εδω
δεν υπαρχει αλλος κοσμος
και ολοι εχουμε το κομματι μας εδω
μικροτερο.... μεγαλυτερο
αναλογο ...διαφορετικο
δεν εχει σημασια
να καταλαβεις οτι και εκει ...στο αλλου ...δεν εισαι ποτέ μονη σου
ειναι πολλοι,παρα πολλοι
και ολοι εχουν τα χερια ανοικτα
και σου κλεινουν το ματι χαμογελοντας ..
εστω για καποιες στιγμες
μην παραδιδεσαι...παντα υπαρχει ελπις ....
Καλώς τον ανόητο Αντρα που όμως δε λέει ανοησίες..
Εχεις δίκιο και θα ήταν υποκρισία να πω το αντίθετο..
Σαφώς και υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας και μάλιστα κάποιους εγώ προσωπικά δεν θα κατορθώσω ποτέ να τους φτάσω ούτε καν στο μικρό τους δαχτυλάκι..
Σαφώς κι έχουμε μερίδιο στις απογοητεύσεις μας, καθώς συχνά τείνουμε το χέρι εκεί που μας φτύνουνε..
Σαφώς και θα συνέλθω και θα ξαναγυρίσω στον κυνικό μου εαυτό που δεν προσδοκεί, ούτε πιστεύει.. Μα μέχρι τότε, επιτρέψτε μου να θρηνησω με τιμή την όποια αθωώτητα μπορεί να ανέκτησα πιστεύοντας..
Υπάρχει το κενό που λέει: "Δεν έχω καταφέρει τίποτα", και υπάρχει και αυτό που λέει:"Έκανα τα πάντα για σήμερα και πέτυχα ή όχι δεν έχει σημασία". Υπάρχει διαφορά στις οσμές τους; Γιατί για το συναίσθημα υπάρχει.
εχεις δικιο
ειναι δικαιωμα και πολλες φορες υποχρεωση και λυτρωση ο θρηνος
και μετα ....
ξανα στις επαλξεις
κι ας το ξερεις η ψυχουλα μας .....
Island,
καλώς ήρθες..
Σαφώς και υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο ένα κενό και το άλλο όμως ακόμα και το "καλύτερο δυνατό" είναι μια σχετική έννοια..
Εύχομαι πάντως να θέλω να κάνω το "καλύτερο δυνατό"..
Ανόητε Αντρα,
στις επάλξεις είμαστε με θλιψη ή άνευ, είναι απίστευτη πολυτέλεια για λίγους, ακόμα κι αυτό..
Απ΄τη μια χαίρομαι που δεν την έχω απ' την άλλη οι μέρες μου είναι έτσι κι αλλιώς τόσο δύσκολες που ακόμα κι μια τρίχα τις βαραίνει,φαντάσου τώρα μια μυλόπετρα..
Τις καλησπέρες μου..
Δημοσίευση σχολίου