Το άλλο μου μισό..

Το άλλο μου μισό δεν το βρήκα, με βρήκε θλιμένη σε μια λεωφόρο
να έχω ξεχάσει τη διαδρομή της επιστροφής..
'Ηταν χειμώνας κι εκείνο τον καιρό το χιόνι είχε ασπρίσει τον κόσμο
μάλλον σε μια προσπάθεια να κρύψει την ασχήμια του..
Ο κόσμος κάποιες μέρες είναι πολύ άσχημος ίσως να φταίνε οι εξατμίσεις
ή ακόμα και που δεν προλαβαίνουνε να γελάσουνε οι άνθρωποι..
Κάθεται πάνω στις στέγες και στους τοίχους των σπιτιών μια απόγνωση
ίδια με 'κείνη του ανθρώπου που χάνεται,
σ' ένα αφιλόξενο δάσος μια κρύα νύχτα του χειμώνα,
μόνος κι απροστάτευτος ανάμεσα σε θηρία
που θα του επιτεθούν μονάχα από την ανάγκη τους για επιβίωση..
Έτσι ένιωθα κι εγώ, εκεί στην φωτισμένη λεωφόρο
έτοιμη να προστατευτώ, με τις αισθήσεις σε εγρήγορση
και τους δρόμους διαφυγής μελετημένους με την άκρη του ματιού μου..
Είναι που οι άνθρωποι δε μοιάζουν με τα θηρία της φύσης
καθώς δεν επιτίθενται για να επιβιώσουν..
Με βρήκε λοιπόν φοβισμένη κι ας είχε χιονίσει,
κι ας έδειχνε ο κόσμος πιο όμορφος,
με βρήκε να ψάχνω το δρόμο της επιστροφής..
Με χρεώθηκε άθελα του, σα παιδί που το βοηθάς να βρει τη μάνα του
κι αναλαμβάνεις να το προσέχεις μέχρι τότε,
που γίνεσαι κομμάτι της ζωής του τυχαία, ακόμα κι αν δεν είχες τέτοια πρόθεση..
Καθένας μας μπορεί να είναι χαμένος,
καθένας μας μπορεί να φοβάται,
κάθε στιγμή τυχαία ή προμελετημένη μπορεί να δέσει τη ζωή μας
με τη ζωή κάποιου περαστικού..
Είναι που κάποιοι άνθρωποι μπορεί να νιώσουν στην ανάσα μας το φόβο
και να γίνουν το άλλο μας μισό,
απλά και μόνο γιατί έτυχε να βρίσκονται
εκείνο το βράδυ στη συγκεκριμένη λεωφόρο..