Κοίτα..

Με τυρανάει ένας πυρετός
ίδιος με δαγκωματιά από δηλητηριώδες κουνούπι..
Κάθε που σου μιλώ για 'κείνον κλείνεις τ' αυτιά
σα να 'μαι σειρήνα..
Σου λέω ξανά και ξανά πως τον φοβάμαι τούτο δω τον κόσμο
κι εσύ κοιτάς τον ουρανό,
λες κι είναι στ' αστέρια η απάντηση γραμμένη..
Είν' έγκλημα ο έρωτας είχα διαβάσει κάποτε
με έσχατη ποινή την προδοσία..
Τί σου 'φεραν απ' τα ξένα οι κοκκινομαλλούσες
με τα στρογγυλά τα στήθη..
Δεν ξέρω τι θυμάσαι απ' το χτες,
η μνήμη πλάθει το μυαλό μας,
Μα θέλω να γυρίσω στο κίτρινο το καπνισμένο δωμάτιο,
να με πίνεις πρωί και βράδυ αναλγητικό του πόθου σου,
να μου μιλάς χωρίς λόγια,
να με ζωγραφίσεις κόκκινη σε άσπρο καναβάτσο..
Κι ύστερα να κάτσω σε μια γωνιά του μυαλού σου και να 'χει ησυχία
ν' ακούω την ανάσα σου βαριά απ' τον καπνό
και 'κεινο το παιδικό σου παιχνίδι..
Κάποτε θα με ρωτήσεις τι θυμάμαι
και θα σου μιλήσω για πόθους και σώματα
μα θα 'χω κρατήσει κρυφή μια σου αγωνία, μόνο για ΄μενα
ενθύμιο αγάπης, προδοσίας και έρωτα..
Όχι σαν αυτόν που ξέρεις
μα σαν εκείνον που εγώ χρειάζομαι..
Κάθε απάντηση που ψάχνεις είναι γραμμένη με ολοκάθαρα γράμματα
εκεί που δεν τολμάς να γυρίσεις το βλέμμα,
όλα είναι εκεί, στον απέναντι τοίχο
κοίτα και άγγιξε ο χρόνος μας παίρνει σαν άνεμος
είμαι εκεί,
κοίτα,
μονάχα κοίτα με..