Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Αδυναμίες..


Νυχτερινές περιπλανήσεις παρέα με πνεύματα..
Σε φαντάζομαι στη μέση του πουθενά
να κοιτάζεις το βυθό με φακό το φεγγάρι..
Εκεί που κλείνει το όριο σου, ταλαντευέται μια ιδέα..
Εκεί που κλείνει το δικό μου, μια αγκαλιά αρμυρή..
Δε θέλω να σε ψυχογραφήσω
ούτε και να σ' αλλάξω
οριακά προσδοκώ..
Βουτάω κι ας μη με φτάνουν οι ανάσες..
Γράφω να νικήσω τη λογική..
Κινούμαι να νικήσω το συναίσθημα..
Μου δίνεις μα κι όταν μου παίρνεις
πάλι κερδισμένη νιώθω..
Ξέρω πως κινείς ένα αόρατο νήμα
που θα κοπεί από δική σου βούληση
κι εγώ θ' ακολουθήσω,
όχι από έλλειψη δύναμης
μα απ' την ανάγκη μου
ν' αναγνωρίσω την αδυναμία μου την ίδια..

12 σχόλια:

Albus Genius είπε...

Μα πως να κλείσουν τα όρια?
Σαν ένας άνεμος δίδυμος παράταιρος,
σαν φλόγα που κερνάει σε γλέντι γάμου τα όνειρα?
Πως να ψυχογραφήσεις το σκοτάδι και τη λάμψη που περπατάμε σαν κάποιος που χαίρεται τα ζάρια?
Σαν να κέρδισε ή να μην κέρδισε ποτέ.
Οι ανάσες που διαλαλούν το κατόπι μας κι αν φτάνουν κι αν δεν φτάνουν ποιός τάχα νοιάζεται?
Μα κι όταν δίνουμε κι όταν παίρνουμε κάποιος πάντα χαίρεται της γής τους μόχθους. Στο δρόμο που πήραμε πάντα βιαζόμαστε.
Το να καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε ήταν πάντα η δύναμη.
Η αναγνώριση ο ψυχοκαταλύτης.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα από Λεωνίδιο. Ωραίο το blog.

Κούκος είπε...

Eυτυχώς που υπάρχουν. Για τις αδυναμίες λέω και κάνουν τη ζωή μας λιγότερο προβλέψιμη.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κορίτσια, ήμαρτον! Όχι άλλες "αλμυρές αγκαλιές"!

Αλητισσα είπε...

Albus Genious,
Καλως όρισες..

Καλησπέρα απ' την Κρήτη..

Κούκο
καλές οι αδυναμίες αρκεί να μην παχαίνουν, κάνω δίαιτα..

Μου αρεσει Ασκαρούλη που αναφέρεσαι στο πρόσωπο μου σα να μιλάς σε πολλές..
Με ανεβάζει όπως όταν λένε "Μωρέ αυτή κάνει για δέκα"..
Τώρα αφού δε σ' αρεσουν οι "αρμυρές
αγκαλιές" τι θα 'λεγες για το κεφαλοκλείδωμα 1896?

takis είπε...

"..Γράφω να νικήσω τη λογική..
Κινούμαι να νικήσω το συναίσθημα.."

Χαϊδεύω για να καταλάβω ποιά είσαι..για να διώξω την απόγνωση...

Για μένα, ενα απο τα καλύτερα σου...

και άσε τον Ασκαρ να παραμιλάει για τις αλμυρές αγκαλιές...

Spitogata είπε...

Τυχερή η αρμυρή αγκαλιά του!

Με φακό το φεγγάρι...

Θα συμφωνήσω από τα καλύτερά σου!

Φιλιά στεριανά

Αλητισσα είπε...

Τάκη μου σ' ευχαριστώ..
Όσο για τον Ασκάρ έτσι είναι οι "μπρούταλ" τύποι τη θέλουν τη γυναίκα σκληρή..

Γατούλα μου,
σ' ευχαριστώ πολύ..
Τυχεροί είναι όσοι νιώθουν τυχεροί..

spirosvii είπε...

δυστυχώς δεν είμαι καλός στο να καταλαβαίνω τα ποιήματα. Ένιωσα όμως κάτι να με τσιμπάει στη καρδιά...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ είπε...

όμορφο ιστολόγιο...
μου έκανε εντύπωση η φράση σου.....
γράφω για να νικήσω τη λογική.
όντως η γραφή είναι αυτή που σε παίρνει μακριά πέρα απο την λογική.

gregory είπε...

δωσε δωσε...αφου παντα θα κερδιζης...καλησπερα...και να εχεις μια...καλη....νυχτα....

Αλητισσα είπε...

Καλώς το ερωτευμένο φανταράκι..
Κοίτα εγώ ποίηση δεν γράφω, ποίηση έγραψαν ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Καβάφης εγώ ψυχοθεραπεύομαι γράφοντας εν συντομία γιατί είμαι και τεμπέλα..
Νομίζω όμως, πως όσο σε τσιμπάει η καρδούλα σου μια χαρά θα καταλαβαίνεις την ποίηση..

Δημήτρη,
καλώς ήρθες..
Σ' ευχαριστώ..

Γρηγόρη,
σημασία δεν έχει η νίκη αλλά η συμμετοχή στον αγώνα κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις..

Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...