Έσπασα..
Κομμάτια μικρά, ασύνδετα..
Παγωμένη..
Κείτομαι πάνω στη θάλασσα μάρτυρας αρχαίου ναυαγίου..
Ακούω..
Τα πουλιά ν’ αποχαιρετάνε το καλοκαίρι..
Βλέπω..
Το αντιφέγγισμα του ήλιου στο νερό..
Μόνη..
Στα βιβλία έγραψαν οι σοφοί πως δεν άντεξα..
……………………………………….
Τα πλοία είναι θηλυκού γένους..
Μήτρες να προστατεύουν από το μένος της αρχόντισσας..
Εκείνης που δέχτηκε το σπέρμα σου,
Κι ικανοποιημένη γυναίκα, σε συγχώρησε,
Με το χαμόγελο της μοναδικής ερωμένης
Μόνο εσύ ξέρεις όσα σου ψιθύρισε στ’ αυτί..
Πονάω..
Που δεν είμαι εκείνη..
Που θα τη βλέπω και θα σε θυμάμαι..
Κομμάτια..
Κείτομαι μα εσύ δεν ξέρεις..
Δεν άντεξα θα λες κάθε που θα βλέπεις το ναυαγισμένο μου σκαρί..
Έφυγα..
Κάποτε ήμουν περήφανο πλεούμενο..
Κι ο οίκτος δε μου πάει..
11 σχόλια:
Κούκλα, μην τα παραλές! Μια χαρά σε βρίσκω, μόνο λίγη αισιοδοξία σου λείπει...
Great!!!
Congratulations.
μαλλον ..σε φοβοταν γιατι νομιζε οτι...δεν θα κατακτηση ποτε...εισαι επιλεγμενη για μεγαλα ...εργα...ΕΙΣΑΙ...ΜΟΝΟΔΙΚΗ....και πρεπη να βρης τον..ΜΟΝΟΔΙΚΟ,,,
Γκρέγκορυ, μην τα παραλές!
Aσκάρ κάνω δίαιτα και μου βγαίνει σε κατάθλιψη..
Γρηγόρη άσε τις υπερβολές γιατί θα καταλάβουν όλοι ότι σε πληρώνω για τα σχόλια..
Μr Santos
Buena notte!!!
Α...ΤΣΑ!
Να την...επανέκαμψες αληττούλα μας!
Αχ αυτή η δύναμη της θάλασσας, κυκλοθυμική και αρμυρή...
Φιλιά πολλά
γιατι η αληθεια πρεπη να λεγετε...δεν ειναι κακο...οτι διαβαζω λεω...
Η θραύση των ατομικών ορίων ο κατακερματισμός της ύπαρξης επιφέρει αναγέννηση.μάλλον περνάς φάσεις αναγεννησιακές και δημιουργίας..
λες Κάποτε ήμουν περήφανο πλεούμενο..
και τώρα είσαι.. απλά άνοιξε κι άλλο τα πανιά σου..φουρτούνες πολλές σε περιμένουν ακόμα ..άλλα είσαι γερό σκαρί από καλά υλικά φτιαγμένη..
Καλημέρα
Γατούλα μου,
καλώς σας ξαναβρήκα..
Περίπλου,
δυστυχώς δεν είμαι πλέον για φουρτούνες μόνο για μπουνάτσες..
"Αγάλματα κομμάτια
στα μάτια της τα δυο
βομβαρδισμένες πόλεις
ναυάγια στο βυθό."
Μάλλον κάναμε τις ίδιες σκέψεις σχολιάζοντας..
Σ' ευχαριστώ..Κούκε..
Δημοσίευση σχολίου