Σιωπή..

Χάθηκα σε απρόσμενες χαρές
ξελογιάστηκα αποκοιμισμένη
να περιμένω τον έρωτα..
Για ποιόν από μας μίλησε ο καιρός;
Σε πόσους πόθους λήγει η θητεία μας;
Εξισορροπιστής μου η μέρα..
Όταν θα πάρεις το φως
άσε πίσω σου τη ζεστασιά..
Ξέχασα να δίνομαι κι ας λέω..
Λάτρης της ματιάς,
θέλω ν΄αφήσω στο απέραντο
κάθε λέξη,
κι αποποιούμαι τις μνήμες..
Το μονοπάτι των σωμάτων γνωστό
των ψυχών..
αδιάβατο..
Λέω να βάλω ψηλοτάκουνα
να ισορροπήσω ξεχασμένη στον ουρανό
πρίν μαζευτούν τα σύννεφα..

Παιδικά όνειρα..

Τι να γράψω για τη χαρά που χρόνια
τη λύπη περιγράφω..
Μοιάζει με ποτήρι κόκκινο κρασί το γέλιο,
ίσως και με νερό που κυλάει
χαϊδεύοντας ένα βράχο..
Σαν τα χέρια είναι,
περνάει το σώμα
και τελικά δροσίζει την ψυχή..
Τι να σου γράψω
που αν μου δώσεις το μισό σου γέλιο,
θα με φτάσει να γελάω για πάντα..
Τις νύχτες που γινόμαστε παιδιά
χωρίς τη λογική των μεγάλων
σε περιμένω να με κοιμήσεις
ξαπλωμένη σε πουπουλένια σύννεφα..
Τις μέρες μου φτάνει που γελάμε
γαλήνια ξεχασμένοι σ' εκείνα μας τα βραδινά όνειρα..