Ξέχνα το!
Οι λέξεις στέρεψαν όπως και τα συναισθήματα..
Τις νύχτες κουλουριάζομαι
μικρή πράσινη κάμπια σε κάποια γωνιά του μήλου..
Ο δικός μου δρόμος προς την ελευθερία
είναι κοφτερός κι επικίνδυνος
σαν λεπίδα μαχαιριού..
Κάποιος θα αντικρύσει μια αηδιαστική ύπαρξη
και κάποιος άλλος το φως του ήλιου
για πρώτη φορά..
Όλα είναι θέμα οπτικής..
Οι λέξεις στέρεψαν όπως και τα συναισθήματα..
Τις νύχτες κουλουριάζομαι
μικρή πράσινη κάμπια σε κάποια γωνιά του μήλου..
Ο δικός μου δρόμος προς την ελευθερία
είναι κοφτερός κι επικίνδυνος
σαν λεπίδα μαχαιριού..
Κάποιος θα αντικρύσει μια αηδιαστική ύπαρξη
και κάποιος άλλος το φως του ήλιου
για πρώτη φορά..
Όλα είναι θέμα οπτικής..
4 σχόλια:
Ἡ διάθεση νὰ σὲ ἐντοπίσω στὴ συστρεφόμενη ἐντός μου γῆ τῶν ἀπουσιῶν ἔτσι σὲ βρίσκει: πικρὴ παραθαλάσσια ἀοριστία.
"Στὴν ψυχή σου δὲν φθάνει κανεὶς
οὔτε διὰ ξηρᾶς οὔτε διὰ θαλάσσης."
Έγραψα πάνω στην καρδιά μου απαγορεύεται η είσοδος,
μα γύρισε ο έρωτας γελώντας
και μου είπε:
"εγώ μπαίνω παντού"
Ουδέν κακό αμιγές καλού!! :)
Δημοσίευση σχολίου