Έχω μια θάλασσα μέσα μου
κι έναν ουρανό,
Όλο το γαλάζιο και το μαύρο που χωράει ο ορίζοντας..
Έχω και μια στεριά να ριζώνουν τα πόδια, μιαν ακινησία..
Φάρο δεν έχω να βλέπω στο σκοτάδι..
Παγίδα θανάτου οι νύχτες..
Έχω κι έναν πόνο..
Δανεικό, δικό μου;
Ακόμα δεν έμαθα..
Πονάνε οι παλιές πληγές τα καλοκαίρια..
1 σχόλιο:
πολύ όμορφο! Αν θέλεις, μπορείς να δεις εδώ και τα δικά μου καθημερινά αφηγήματα: http://wp.me/2KONj
Δημοσίευση σχολίου