Κι αφού είχα περιφέρει για καιρό το κορμί μου
πρόστυχο λείψανο στη θέα των ματιών σου
αποσύρθηκα τραυματισμένη κλείνοντας την πόρτα πίσω μου..
Το πρόσωπο μου άνυδρη γη,
το μυαλό μου κόκκοι άμμου διασκορπισμένοι στα σημεία του ορίζοντα,
τα χέρια μου δεν μπορούν πια να γράψουν
κι η δύναμη μου νικημένη στρατιά μισθοφόρων..
Ξέχασα πια να νιώθω,
οι αναμνήσεις αποχωρίστηκαν άθελα τους απ' τα συναισθήματα,
κάθισα αναπαυτικά στο εδώλιο της αυτοτιμωρίας μου
μόνη όπως ξεκίνησα παρατημένη απ' τον εαυτό μου και τον κόσμο
να απολογηθώ για την αυτοκαταστροφή μου..
Θα 'θελα ένα χέρι βοηθείας να αντιμετωπίσω τον εχθρό στον απέναντι καθρέπτη
μα είναι ο κόσμος απορροφημένος σε εμπορικές συναλλαγές..
Η λύση είναι πάντα απλή αλλά κάποιες φορές θέλεις να τη βρεις σαν ένα πιάτο έτοιμο φαϊ
προσφορά αγάπης και κατανόησης..
Δε βαριέσαι όταν είσαι άδειο κουτί
κανείς δε σκέφτεται πως κάποτε μπορεί να έκρυβες θησαυρούς
η μνήμη είναι η πιο αχάριστη γκόμενα..
