Κάποιες φορές ο έρωτας θυμίζει απροσδόκητο αναφιλητό
που ξεκομμένο από ένα βασανισμένο στήθος,
ψάχνει υπόσταση στο δροσερό αεράκι μιας ξεχασμένης νύχτας..
Δεν είναι τα διάφανα ρούχα που βοηθάνε τους ερωτευμένους
η φλόγα, έτσι κι αλλιώς, κρατάει όσο η νιότη
μέχρι που η χαρά του έρωτα σβήνει από το φόβο του θανάτου..
Κάποτε που ήσουν διάφανη είχες βρει τον τρόπο να απολαμβάνεις τις μυρωδιές
των ανθρώπων που αγαπούσες χωρίς την ενοχλητική παρεμβολή της αμφισβήτησης..
Μετά ανακάλυψες πως ο χρόνος σου είχε πάρει το φυσικό
και σε είχε στεφανώσει με το αφύσικο
κι όλο αυτό έγινε με τόση απλότητα που δεν σκέφτηκες καν να το πολεμήσεις..
Με τον καιρό οι άμυνες των ανθρώπων καταλαγιάζουν
σαν θάλασσες που μετατρέπονται σε λίμνες από μια αναπόφευκτη φυσική εξέλιξη..
Δεν είμαι σίγουρη αν είναι η μοίρα που μας τοποθετεί στη θέση του αδύναμου
ή απλά η παραδοχή της ύπαρξης της
έτσι κι αλλιώς θα μείνω να ασθμαίνω στο ίδιο κορμί μ' εσένα,
να σε παρηγορώ με λόγια που δεν πίστεψα ποτέ
και να απολαμβάνω χαιρέκακα την παράδοση σου στο αναπόφευκτο..
που ξεκομμένο από ένα βασανισμένο στήθος,
ψάχνει υπόσταση στο δροσερό αεράκι μιας ξεχασμένης νύχτας..
Δεν είναι τα διάφανα ρούχα που βοηθάνε τους ερωτευμένους
η φλόγα, έτσι κι αλλιώς, κρατάει όσο η νιότη
μέχρι που η χαρά του έρωτα σβήνει από το φόβο του θανάτου..
Κάποτε που ήσουν διάφανη είχες βρει τον τρόπο να απολαμβάνεις τις μυρωδιές
των ανθρώπων που αγαπούσες χωρίς την ενοχλητική παρεμβολή της αμφισβήτησης..
Μετά ανακάλυψες πως ο χρόνος σου είχε πάρει το φυσικό
και σε είχε στεφανώσει με το αφύσικο
κι όλο αυτό έγινε με τόση απλότητα που δεν σκέφτηκες καν να το πολεμήσεις..
Με τον καιρό οι άμυνες των ανθρώπων καταλαγιάζουν
σαν θάλασσες που μετατρέπονται σε λίμνες από μια αναπόφευκτη φυσική εξέλιξη..
Δεν είμαι σίγουρη αν είναι η μοίρα που μας τοποθετεί στη θέση του αδύναμου
ή απλά η παραδοχή της ύπαρξης της
έτσι κι αλλιώς θα μείνω να ασθμαίνω στο ίδιο κορμί μ' εσένα,
να σε παρηγορώ με λόγια που δεν πίστεψα ποτέ
και να απολαμβάνω χαιρέκακα την παράδοση σου στο αναπόφευκτο..
20 σχόλια:
..Η φλόγα του έρωτα δεν σβήνει όταν ο θάνατος έλθει,ειναι λεπτεπίλεπτη αυτη η φλόγα,σαν τα φτέρα μιάς πεταλούδας που αν τ'ακουμπήσει κάποιος αδυνατεί μετά να πετάξει,ειναι ευαίσθητη αυτή η φλόγα που μπορεί να σβήσει ακόμη και με ένα πέρασμα μιας αύρας.
Η συνήθεια είναι ο θάνατος της φλόγας του έρωτα,και η αυταπάτη να θεωρούμε τα πάντα δεδομένα και αυτονόητα στον έρωτα...ουτοπία η οχι σε μας απομένει να διατηρήσουμε αυτήν την φλόγα πάντα ζωντανή..Καλό σου βράδυ..
Τι πίνεις ρε Νόστε και δε μας δίνεις;
Λοιπόν, τα «πήρα» και πάω να αντιγράψω απ’ το ημερολόγιο της Αλήτισσας...
Πρώτα όμως να κατεβάσω κανένα τσιπουράκι, για να γαργαληθούν τα κύτταρα του εγκεφάλου μου!
Πω πω..
ο Τάκης δεν καταλάβαινε τίποτα πια...
αλλά απο "Μπουκοφσικούς καριόληδες" τι να περιμένει κανείς...
και σήκωσε το ποτήρι του άλλη μια φορά...
Βρε άμε στο διάκο κι εσύ, τσιτσιφιόγκο!
Νόστε,
όλα σχετικά είναι, όσοι είναι μόνοι εξιδανικεύουν τον έρωτα γιατί τους λείπει κι όσοι είναι με κάποιον τον θεωρούν τόσο δεδομένο που τον αποποιούνται..
ολα είναι θέμα ανάγκης..
Ασκαρ,
πολλά ξίδια αγόρι μου πίνεις..
Είπαμε να θαυμάζεις το Μπουκόφσκι αλλά όχι και την κύρωση ύπατος που είχε πάθει..
Τάκη,
από αυτοκαταστροφικούς τύπους καταλαβαίνει μόνο η αλήτισσα..
Μερικά τα καταλαβαίνουν μόνο όσοι ανήκουν στην ίδια συνομοταξία..
σε ξέρω εγώ εσένα, σε κοιτάζω από τον καθρέφτη συχνά...καλώς σε βρήκα.
"..η μοίρα ή η παραδοχή της ύπαρξής της". Καθένας βρίσκει κάτι που τον αγγίζει.
Σου αφιερώνω το όμορφο τραγούδι :)
εγώ δεν ξέρω να μιλήσω τόσο όμορφα όπως εσείς αλλά το σίγουρο είναι ότι στις δικές σας σκέψεις βλέπω και τις δικές μου. τυχερή είμαι που σας βρήκα
Καλλιόπη και Μπέμπα καλώς ήρθατε!!
Ατάσθαλε,
ευχαριστώ για την αφιέρωση!!
«Παίζει» κάτι με τον Ατασθάλιο;
Εσύ τι λες;
Εγώ λέω πως είναι μεγάλη συγανοπαπαδιά ο τύπος!
Αλλά δεν ξέρει πού έμπλεξε...
Που έμπλεξε δλδ;
Δεν το λέω για να μην σου κάνω χαλάστρα!
Ένα μόνο θα πω στον αδελφό Ατασθάλιο:
όλοι οι «πρώην» της Αλήτισσας έγιναν καλόγεροι!
Μα όλα τα οσμίζεται αυτός ο Ασκαρ πιά; Πιπεράκι ρίξ'του αγαπητή Αλήτισσα! Εκ μέρους μου παρακαλώ!
Ο Ασκάρ απλώς ζηλεύει αγαπητέ..
Τινα κάνει κανείς, οι συγχρονες παιδαγωγικές μέθοδοι άλλωστε απαγορεύουν το πιπέρι ακόμα και στα κακομαθημένα παιδιά..
Που θα παει θα στρωσει μεγαλώνοντας!
Αλητούλα, να επιλέξω την τιμωρία μου;
Λοιπόν... προτιμώ μπατσούλες στον πισινό!
Στο δικό σου;
Nαι, σε χαλάει;
Δημοσίευση σχολίου