Ονειροτέκτονας..

Τα όνειρα είναι πυγολαμπίδες μικρές αυτόφωτες κουκίδες στο νυχτερινό ουρανό μας..
Τα κόβουμε και τα ράβουμε στα μέτρα μας σαν άλλοι ράφτες του αυτοκράτορα
τα χρωματίζουμε με τις ελπίδες μας και τα γυαλίζουμε με το πιο ακριβό λούστρο
για να φωτίζουν το σκοτάδι..
Παρακοιμήθηκα μου φαίνεται κι η άσκοπη συνήθεια μου έμεινε κουσούρι
θα μπορούσα να αυτοανακηρυχθώ ονειροτέκτονας..
Σε κάθε τόπο υπάρχει  ένας σαν εμένα
ονειροπαρμένος λέγεται στη γλώσσα των κυνικών
τρελός στη γλώσσα των λογικών..
Μάγος του τίποτα γελωτοποιός της λογικής,
θα έλεγα εγώ..
Μου πήρε χρόνο να αυτοπροσδιοριστώ
να πετάξω από πάνω μου τη ρετσινιά του διαφορετικού..
Μεγάλο πράγμα ο αυτοπροσδιορισμός,
μοιάζει με ναυτικό χάρτη,
χωρίς αυτόν κινδυνεύεις να χαθείς στο γαλάζιο
ή να χάσεις το σκαρί σου σε καμιά ξέρα..
Θυμάμαι πριν να χαράξω το χάρτη μου
χανόμουν συχνά,
τότε με κυρίευε ένας πανικός πως δε θα γύριζα ποτέ πίσω..
Τώρα που το σκέφτομαι γελάω,
γιατί ποτέ δεν είχα πατρίδα,
ούτε κάπου να γυρίσω..
Τελικά το μόνο σταθερό σημείο μου,
είναι αυτός, ο αυτοπροσδιορισμός,
πυξίδα και χάρτης μαζί..
Τώρα νιώθω περηφάνια
τον έχω στολίσει πάνω στο παλιό ράφι και τον καμαρώνω
κι όταν με ρωτούν για την ταυτότητα μου,
δε χρειάζεται πια να λέω τίποτα,
απλά δείχνω το πάντα ξεσκονισμένο ράφι ..
 Είναι σπουδαίο  που δε χρειάζεται πια να εξηγώ
κι ανακουφιστικό που δε χρειάζεται ν' αναρωτιέμαι
μα το πιο υπέροχο είναι  που μπορώ να φτιάχνω όνειρα χωρίς ενοχές..
Ονειροτέκτονας..