Οι δρόμοι μοιάζουν αναίτια άδειοι όταν δεν έχεις προορισμό..
Ο φωτισμός στις μεγάλες λεωφόρους επηρεάζει καταλυτικά την όραση..
Ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα
αλλάζει αφού κοιτάξεις επίμονα
μια πηγή έντονου φωτός..
Ταξιδεύω χρόνια χωρίς συγκεκριμένο προορισμό,
με την ελπίδα να βρω χώμα να με σηκώνει..
Μάταια όλα..
Κάθε διαδρομή καταλήγει με τον τρόπο που άρχισε,
με την επιθυμία να ξαναφύγω,
με την ελπίδα πως η επόμενος προορισμός,
θα είναι εκείνος που έψαχνα..
Γνώρισα κόσμο ταξιδεύοντας,
κοιμήθηκα σε εθνικές οδούς μέσα σε μεγάλα φορτηγά,
με αντρες που δε θυμάμαι να μου είπαν ποτέ το όνομα τους..
Τι αξία έχει ένα όνομα που δε θέλεις να θυμάσαι..
Γνώρισα μουσικούς και καλλιτέχνες του δρόμου
ποτέ δε ρώτησα γιατί ζωγράφιζαν
ούτε γιατί γρατζουνούσαν τις ξεκουρδιστες κιθάρες τους..
Εκανα μπάνιο στα αποδυτήρια μιας ποδοσφαιρική ομάδας κάποτε,
με αντάλλαγμα
να επεφημώ τους ποδοσφαιριστές την ώρα της προπόνησης..
Η ανάγκη της αναγνώρισης
είναι πιο δυνατή απ' την επιθυμία της εκμετάλλευσης..
Μου φαίνεται πως άρεσα σ' ένα μαραθωνοδρόμο
μα δεν είχε χρόνο να περιμένει να τον φτάσω..
Ξερω καλά,
πως αν είχα πιο γρήγορα πόδια,
θα γινόμουν η αγαπημένη του,
σαν τα αναβολικά που έπαιρνε,
για να βγάζει τις διαδρομές,
σαν την προπόνηση,
για να αντέχει τις ατελείωτες ώρες περπάτημα..
Δε βαριέσαι,
είχα μάθει να κάνω ωτοστόπ
καιδε γινόταν ν' αλλάξω μέσω μεταφοράς
για ένα έρωτα..
Παλιά έπινα για να ξεχάσω,
τώρα πια η μνήμη μ' έχει εγκαταλείψει
μα εγώ συνεχίζω να πίνω..
Ο σκοπός τελικά γίνεται συνήθεια
κι η συνήθεια σε παίρνει μακριά απ' τον αρχικό στόχο..
Γράφω μικρά χαρτάκια πλεόν για να θυμάμαι ποια είμαι
να έχω ένα όνομα να συστηθώ στον επόμενο που θα με πάρει παρακάτω..
Είμαι το κορίτσι που ταξιδεύει με ωτοστόπ φίλε..
Προορισμός μου;
Δε θυμάμαι..
Που είπαμε πως πηγαίνεις;
