Της άρεσε να περιφέρεται ανάμεσα στο όριο του πεπερασμένου και του αδιάστατου..
"Λίγο κραγιόν θα βοηθούσε.." σκέφτηκε
Τα όρια ενός ανθρώπου, μπορεί να εκραγούν ανα πάσα στιγμή με καταστροφικές συνέπειες...
"Αν θες να φέρεις έναν άντρα εκτός ελέγχου, πρέπει να έχεις κόκκινα χείλη.."
Το κόκκινο λειτουργεί διεγερτικά, σε φέρνει σε εγρήγορση..
"Ο έρωτας θέλει τις αισθήσεις πέρα από κάθε όριο.."
Κάποτε θα είμαστε αδύναμοι..
Έλα, σήμερα μπορούμε ή μήπως να περιμένουμε ως αύριο;
"Η αναβλητικότητα προκύπτει από την αδυναμία μας να αναγνωρίσουμε
πως κάθε δευτερόλεπτο που περνάει είναι παρελθόν.."
Το να ζει κανείς στο παρελθόν δείχνει απόσταση από τη ζωή..
"Θέλω να νιώσω τα κύτταρα μου να πάλλονται.."
Η ανάγκη μας για έρωτα δεν είναι μόνο ένστικτο, είναι αγάπη για τη ζωή..
"Θέλω να ζήσω για πάντα.."
Άφησε γύρω σου σημάδια ,
να 'χω να βλέπω αύριο το παρελθόν μας,
κόκκινο στα λευκά μου σεντόνια...
"Χάρισε μου ηδονή για να θυμάμαι πως έζησα αιώνια.."
11 σχόλια:
Και όλα αυτά γιατί τελικά όλος ο έρωτας είναι το φιλί...
Καλημέρα Αλητούλα!
Αναρωτιέμαι αν έβαζαν και οι άνδρες κραγιόν τι θα γινόταν!...
Πάντως σε κάτι απόκριες,όταν είχα βάλει, έγινε χαμός με τις γυναίκες..
καλά, είχα και το ανάλογο σούπερ σέξυ ντύσιμο...
Σπουδαίο πράγμα το φιλί Κούκο μου, σπουδαίο..
Μην τολμήσεις και βάλεις κραγιόν και μου σκάσεις μύτη με το ιστιοπλοικό..
Μερικά πράγματα πρέπει να μένουν ως έχουν, για παράδειγμα το να κατουράτε όρθιοι..
καλά!
ανεπίδεκτος ο takis!!!...
Αλήτισσα, αν και το ουάου δεν ειναι και τόσο δόκιμο για να με εκφράζει, τολμώ να το ξεστομίσω
εκτός ορίων αγαπητή μου!
χαιρετώ
Ο Τάκης δεν μας διευκρίνισε σε ποιες απόκριες ντύθηκε τραβεστί!
Μήπως του 1989;
I'm appreciate your writing skill.Please keep on working hard.^^
Μικρή συνηγορία μα κι αντίκρουση σ' ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Ο ΕΡΩΤΑΣ ΝΟΣΤΑΛΓΗΣΕ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑ" (εκδ. Μεταίχμιο) του Πεδρο Χουαν Γκουτιέρες,
" Η Γκλόρια ανεβαίνει ήδη.Είναι 29 χρόνων. Εγώ πενήντα. Είναι μια πολύ αδύνατη μιγάδα, με σκούρο δε΄ρμα, λίγο πιο κοντή από μένα. Τα μαλλιά της είναι μαύρα κια σκληρά σαν σύρμα. Κορμί τέλειο, στηθάκια μικρ, ούτε ίχνος λίπους. Είναι σφιχτή κι ευλύγιστη σα τεντωμένο νεύρο, γλυκιά, χαμογελαστή, παμπόνηρη, με τα κατάλευκα δόντια της κι ένα περπάτημα αργό και ταυτόχρονα προκλητικό με το στητός της κωλαράκι. Είναι ένα αλητάκι του δρόμου από το κέντρο της Αβάνας..... Εκείνο που με τραβάει περισσότερο είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο είναι ελεύθερη.Αν όλες οι κοινωνικές εφευρέσεις και συμβάσεις δεν την αφήνουν να ζήσει απλώς τις βάζει στην άκρη. ....Ευτυχώς μου λέει τα πάντα. Μαζί μου δεν έχει αναστολές........ Σε δυο λεπτά είμαστε γυμνοί στο κρεβάτι. Κάνουμε ένα εξηνταενιά για να ζεσταθούμε. Το μουνάκι της πάντα μοσχομυρίζει. Μια μυρωδιά δυνατή, καθόλου διακριτική. Υπέροχο. Δε μπορώ να κρατηθώ.Οι γλώσσες μας δουλεύουν δαιμονισμένα. Εϊναι σκέτο λάστιχο, τεντωμένο. Οταν μπαίνω μέσα της τρελλαίνεται. Λέει ό,τι της έρθει και ποτέ δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή ψέματα. Ξέρει ότι μ αρέσουν οι ιστορίες της, οι πορνοιστορίες της. Σηκώνει ψηλά τα πόδια της. Τα κρατάει με τα χέρια της και μου λειε "Πιάσε πάτο καριόλη, γάμα με, έτσι, έτσι, να με πονάς, γιατί σου γίνεται τόσο τεράστιος. Αχ τον νιώθω στον αφαλό μου, τι είναι αυτό; Μαρύριο. Να με πονάς να είσαι ο άντρας μου, μωρό μου, μ έχεις τρελλάνει. Κάθε μέρα τον εχεις πιο χοντρό και πιο μεγάλο, έτσι μέχρι τον πάτο καριόλη, πούστη, αρχίδι. Να με πονάς παλιοπούστη να με πονάς" Σπρώχνω δυνατά, βαθιά μεσα της. Γαμιόμαστε σα δυο άγριοι. Τη φτύνω κι αφηνιάζει. "Έτσι καύλα, φτύσε με, χτ'υπα με....σκίσε με γαμησέ με" Δε θέλω να τελειώσω ακόμη. Της τον βγάζω λίγο. Κρατιέμαι. Ηρεμώ, Τον ξαναβάζω. Εχει κι άλλο οργασμό. Πόσους έχει. Ούτε εκείνη ξέρει. Τον ένα μετά τον άλλο. Οταν χάνει τον έλεγχο δε ξέρει τι λεει ούτε τι κάνει. Πόση ώρα περνάει; Μια ώρα; Μιάμιση; Οταν δε μπορώ να κρατηθώ άλλο, τη ρωτάω ''Θέλεις να χύσω μωρό μου; Δε μπορώ να κρατηθώ άλλο... Παρ τα πουτανίτσα μου, πάρτα!' Εκείνη σηκώνει τα πόδια και τα κρατά με τα χέρια της "Ναι, δωσ το μου, αλλάβαθιά, σκίσε με, πούστη, σκίσε με, χωστο μου βαθιά" Αυτό είναι χύνω. Χύνω, ξανά και ξανά. Αχ δεν αντέχω άλλο,Βγάινω από μέσα της και πέφτω ανάσκελα στο κρεβάτι. Εκείνη όπως πάντα τον παίρνει στο στόμα της και γλέιφει τις τελευταίες σταγονίτσες σπέρμα. Αχόρταγη. Είναι μια ανήθικη. Ο,τι καλύτερο. Η μεγάλη διεστραμμένη. Εϊναι υπέροχο. Με στέλνει μέχρι τον ουρανό, χτυπάω τα σύννεφα. Πέφτω στο κρεβάτι, χύνω ασταμάτητα και μένω τέζα. Νοκ αουτ. Ούτε καν ακούω την αντίστροφη μέτρηση του διαιτητή τίποτε. ΝΟκ αουτ. Χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για να επανέλθω. Μετά νιώθω σαν το πιο ζωώδες αρσενικό στο κόσμο. Σαν τον ταύρο που έχει καβαλήσει μια γελάδα. Μερικές φορές μ ανησυχούσε αυτή η σκέψη: Σαν να μην είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι. Το είπα σ ένα καλό φίλο, σ ένα μορφωμένο άνθρωπο και μου απάντησε : "Φυσικά και πρέπει να νιώθουμε σα ζώα. Είναι αδύνατο να νιώθεις σα μια μηλιά ή σαν πέτρα. Είμαστε ζώα. Το ζήτημα είναι ΄το στις μέρες μας δεν θεωρείται καλό να θυμόμαστε πως αυτό ακριβώς είμαστε, απλώς ζώα. Θηλαστικά για την ακρίβεια|"
Ανώνυμη,
σας χαιρετώ επίσης..
Ο Τάκης κάθε άλλο παρά ανεπίδεκτος είναι, απλά προσπαθεί να μας "παγιδεύσει" προσποιούμενος τον ανεπίδεκτο ώστε να αναλάβουμε την "εκπαίδευση" του..
Αμάν βρε Ασκάρ..
Forever,
thank you..
Mr σας χαιρετώ,
μόνο σαν συνηγορία θα μπορούσα να το δω..
Εμείς οι άνθρωποι, κάθε που αφήνουμε τον εαυτό μας να απολαύσει τον έρωτα βιαζόμαστε να αυτοχαρακτηριστούμε ως ζώα θεωρώντας τον χαρακτηρισμό υποτιμητικό κι έτσι εξιλεωνόμαστε κατα κάποιο τρόπο που περάσαμε καλά..
θα μου επιτρέψετε να προτιμώ να είμαι "ζώο" κατα τους ηθικολόγους, και να μπορώ να χαμογελώ με ευχαρίστηση παρά να είμαι "ανθρωπος" και να ζω με το φόβο και τη μιζέρια μιας ηθικής που σου στερεί την ευχαρίστηση..
Καλό σαββατοκύριακο σε όλους!!
σαν ζώο και εγω λέω να πάω Κούβα..
Τώρα ξέρω γιατί πάντα μου άρεσε ο Κάστρο......
Ελπίζω το "πένθος" να είναι συμβολικό...
Δημοσίευση σχολίου