Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Αφιερωμένο..



Πέρα απ' το κόκκινο των στίχων της ηδονής,
υπάρχει μια απαλή απόχρωση του λευκού
για να 'χει να κοιμάται ο έρωτας τα βράδια..
Να 'χω κι εγώ να βρίσκω μαλακάδα
να ξαπλώνω την κουρασμένη μου καρδιά..
Να αναβιώνω με συγκίνηση τα πρώτα σκιρτήματα της νιότης μου
και να φτιάχνω όνειρα γλυκά και τρυφερά,
απο 'κείνα που οι μεγάλοι λογίζουν απατηλά κι άπιαστα..
Νιώθω μια ευτυχία απροσδιόριστη
κι εκείνη την υπόσχεση του άγνωστου θεού
ψιθυριστά στ' αυτί μου
πως ο χρόνος πια δε μου παίρνει, μα μου δίνει
πως οι ήρωες δε βλέπουν ναυάγια, μα γοργόνες
και πως οι νικητές δεν γίνονται με πόνο, μα με αγάπη..
Αν είχα να τιμήσω με ευγνωμοσύνη το χρόνο
θα του 'φτιαχνα βωμό
βράχο στη θάλασσα και ξωκλήσι
να βάλω πάνω την ψυχή μου να την ποτίσει η θάλασσα
κι όσο πιο μαλακή θα γίνεται τόσο πια να χαμογελώ
που σκότωσα το θηρίο του φόβου μου..

5 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

επηρεάστηκες κι εσύ απ' τον πατριώτη σου τον Καζαντζάκη: δεν φοβάσαι τίποτα, αλλά πάντα σε κάτι ελπίζεις... είσαι λεύτερη!

Κούκος είπε...

Υπέροχη ανάρτηση. Όλα αρμονικά δεμένα μεταξύ τους, οι στίχοι, η εικόνα, το τραγούδι.
Μακάρι να είχα τη ματιά σου...

Αλητισσα είπε...

Κανείς μας δεν είναι ελεύθερος Ασκάρ μου, κανείς μας..
Η ελευθερία είναι μια πολύ σχετική έννοια..
Ελπίζω όμως, και σίγουρα φοβάμαι λιγότερο..


Κούκε μου,
σ' ευχαριστώ πολύ..
Αυτό το ποστ γράφτηκε με πολλή αγάπη.. και η αγάπη έχει πάντα μαγικές ιδιότητες..
ΥΓ. δε χρειάζεσαι τη ματιά μου..η δική σου είναι εξαιρετική!

takis είπε...

Πολλά πάνω κάτω στη διάθεση της οικοδέσποινας παρατηρώ..
εδω και καιρό τώρα..

ΥΓ Αυτή η "ψυχή" βρε παιδί μου.. παντου πάει..τώρα πάνω στο βράχο στη θάλασσα μαλακώνει απο την αλμύρα..αύριο που ξέρεις που θάναι..
αλλά και αυτό το θηρίο του φόβου..ψόφησε λες?

Αλητισσα είπε...

Τάκη μου,
τα "πάνω-κάτω" είναι χαρακτηριστικό της προσωπικότητας μου
κι αυτό άλλωστε είναι επταφάνερο αν παρακολουθήσεις το μπλογκ μου..
Οπότε όπως βλέπεις στο μπλογκ είμαι ο κανονικός μου εαυτός..
Ξέρω ξέρω λυπάσαι τους κοντινούς μου,
μεταξύ μας, κι εγώ τους λυπάμαι ειδικά όταν διαταράσονται οι ορμόνες μου.. εκεί είναι που μεταμορφώνομαι σε Mr. Hyde..
Τι να κάνεις "ουδείς άσφαλτος" που είπε και η Άντζελα..
Και για να μη μακρυγορώ άλλο, να θυμάσαι πως "τα κακά κορίτσια πάνε παντού.." κι εγώ θα βαριόμουνα θανάσιμα στον παράδεισο!!!

Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...