Πέρα απ' το κόκκινο των στίχων της ηδονής,
υπάρχει μια απαλή απόχρωση του λευκού
για να 'χει να κοιμάται ο έρωτας τα βράδια..
Να 'χω κι εγώ να βρίσκω μαλακάδα
να ξαπλώνω την κουρασμένη μου καρδιά..
Να αναβιώνω με συγκίνηση τα πρώτα σκιρτήματα της νιότης μου
και να φτιάχνω όνειρα γλυκά και τρυφερά,
απο 'κείνα που οι μεγάλοι λογίζουν απατηλά κι άπιαστα..
Νιώθω μια ευτυχία απροσδιόριστη
κι εκείνη την υπόσχεση του άγνωστου θεού
ψιθυριστά στ' αυτί μου
πως ο χρόνος πια δε μου παίρνει, μα μου δίνει
πως οι ήρωες δε βλέπουν ναυάγια, μα γοργόνες
και πως οι νικητές δεν γίνονται με πόνο, μα με αγάπη..
Αν είχα να τιμήσω με ευγνωμοσύνη το χρόνο
θα του 'φτιαχνα βωμό
βράχο στη θάλασσα και ξωκλήσι
να βάλω πάνω την ψυχή μου να την ποτίσει η θάλασσα
κι όσο πιο μαλακή θα γίνεται τόσο πια να χαμογελώ
που σκότωσα το θηρίο του φόβου μου..
