Έτσι θα μείνουμε για πάντα άγνωστοι μεταξύ μας.. Αθώα θύματα ενός αναίμακτου πολέμου.. Χορτάτοι ανάμεσα σε πεινασμένους Αξιομνημόνευτοι ανάμεσα σε ξεχασμένους.. Νομοταγείς ανάμεσα σε παρανόμους.. Μα δεν είναι το πιο μεγάλο μας αμάρτημα η υποταγή όσο η σιωπή των ίδιων μας των λόγων..
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
Περιπλάνηση..
Φοβάμαι τα συναισθήματα που κιτρινίζουν
σαν ασπρόρουχα ξεχασμένα σε κάποιο συρτάρι..
Τις αποστάσεις που δεν έχουν να κάνουν
με τη γεωγραφική θέση..
Μια εικόνα γυρίζει στο μυαλό μου
δυο μάτια κι ένα πρωινό ξύπνημα..
Πόσα λίγα ξέρω για τούτο δω τον κόσμο..
Περιπλανιέμαι μάταια σαν κόκκος σκόνης
κι όσα γνωρίζω καταλήγουν πάντα στον ίδιο παρονομαστή
μια έλλειψη πίστης που δεν οδηγεί πουθενά..
Σαν εκείνο το παιδί που μάταια ζητάει να το χαιδέψουν
ανάμεσα σε ανθρώπους με κομμένα χέρια
επαίτης στους αιώνες,
ψυχή αμαρτωλή, καταδικάσμένη ποτέ να μη βρει
την γαλήνη των ουρανών..
Δε με αντέχω απροσάρμοστη και ανικανοποιήτη
ν' ακούω δυο φωνές μέσα μου
να πονάω με το άγγιγμα του αέρα
να ζω με το φόβο της συνεχούς περιπλάνησης..
Αύριο θέλω να ξυπνήσω και να μη φυσάει
να ξεκουραστώ γαλήνια στο τζάμι ενός παραθύρου
που θα βλέπει σ' ένα σπίτι που δε θα είναι μισό..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...
-
Ή αλλιώς πως ο κακός λύκος έγινε καλός.. Μια φορά κι έναν καιρό στο γνωστό δάσος των παραμυθιών ζούσε ένας πολύ Κακός Λύκος, για την ακρ...
-
Σεργιάνιζα στο μυαλό σου φορώντας τα καλά μου. Κάποιες καλοκαιρινές νύχτες έρωτας σαρκοβόρος στήνει καρτέρι και μαχαιρώνει με λό...
-
Της άρεσε να περιφέρεται ανάμεσα στο όριο του πεπερασμένου και του αδιάστατου.. "Λίγο κραγιόν θα βοηθούσε.." σκέφτηκε Τα όρια...
-
Ο τίτλος είναι δανεισμένος από ομώνυμο βιβλίο του Τ.Ρόμπινς που τελικά δεν κατάφερα να διαβάσω ποτέ ως το τέλος.. Οι τελευταίες μέρες κυλούσ...
-
http://www.eyelands.gr/site/index.php?option=com_content&view=article&id=1374%3A2013-07-19-09-28-54&catid=67%3A2010-11-12...
-
Εραστές άγγελοι με κόκκινα πανωφόρια τρύπησαν αργά τη σάρκα μιας ενάρετης παρθένας.. Τις νύχτες με πανσέληνο θεριεύουν τα ένστικτα τω...
-
http://www.eyelands.gr/site/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=69&Itemid=105 Κατουράω συνέχεια τ...
11 σχόλια:
Ήρθα! Καταπληκτικό το προηγούμενο ποστ σου, όπως και το βιντεάκι που επέλεξες να το στολίσεις!
Για την περιπλάνησή σου λέω ότι έχεις μπει ήδή στο δρόμο σου και ψάχνεις. Δώσε μας κι άλλες όμορφες ανθρώπινες εικόνες. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, όπως και ηλίθιοι. Αυτοί που θα ενδιαφερθούν για τα κείμενα σου θα σε βρουν. Εσύ συνέχισε! Την καλημέρα μου
αλητησα μου μας καταφεραν ακομη και την σκεψη μας,να την αλαξουν να μην σκεφτομαστε καθολου τους συναθρωπους μας.και οταν καμια φορα παη στους ανημπορους νιωθουμε τυψεις που τους βαζουμε στο μυαλο μας....οχι εγω θα προσπαθω να μπαινω στον πονο και στην ανησηχια του καθε ανθρωπου που γνωριζω..
Αυτές "..οι αποστάσεις που δεν έχουν να κάνουν
με τη γεωγραφική θέση.."
............
δεν εχω να πω τίποτα.
Απο την άλλη όμως, "αν ξυπνήσεις και να μη φυσάει.."
μήπως είναι ολίγον βαρετό για άνθρώπους που έχουν μάθει στα ανεμοδαρσίματα?!
ΥΓ Αλήθεια , πόσα μίλια απέχει ο Πειραιάς απο Ηράκλειο?! τουλάχιστον αυτό μετριέται...
ξερεις κατι ?
αυτα τα δυο ειναι καταρα
και ευλογια μαζι...
απροσαρμοστος και ανικανοποιητος
να βαλω και α-πιστος
ετσι ταξιδευουμε
και απορω πως υπαρχει κι αλλος δρομος
μονο στιγμες τα καταφερνουμε
και τους ξεφευγουμε
και μονο στιγμες ομως λυγιζουμε
δεξου τα ολα
ζησε μ'αυτα
κανε τα φιλους σου
να τους ξεφυγεις δεν μπορεις ...
το ξερεις πια
τοσα χρονια
ειναι σχεδον αγαπημενο παιχνιδι πια
σε διαβάζω αλλά σιωπώ ...έτσι κι αλλιώς τα είπες ούλα ...καταπληκτικές οι προηγούμενες εγγραφές σου...
επαίτης στους αιώνες,..............
Καλώς το Σπύρο..
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..
Καλό είναι να μη γινόμαστε κακά παραδείγματα για τα παιδιά μας..
Αλλά εξίσου καλό είναι να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και τις αδυναμίες μας..είναι κατά τη γνώμη μου ένας ασφαλής δρόμος σε μια ειλικρινή και επιτυχημένη σχέση..
Τις καληνύχτες μου..
Γρηγόρη,
νομίζω κανένας δεν μπορεί να μας κάνει αδιάφορους απέναντι στο συνάνθρωπο μας αυτό ή το έχεις ή δεν το έχεις..όμως ακόμα κι αν δεν το έχεις μπορείς να το καλλιεργήσεις..
Τάκη,
ξέρεις εδώ στην Κρήτη φυσάει σχεδόν πάντα..έτσι έχω καταλήξει σ' ένα συμπέρασμα το οποίο χωρίς να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο, νομίζω ότι έχει μια λογική βάση..
ότι οι Κρητικοί είμαστε λίγο "φεύγα" λογω του αέρα..
Πίστεψε με οι άνθρωποι που έχουν μάθει στα ανεμοδαρσίματα είναι αυτοί που εκτιμούν περισσότερο τη γαλήνη..
Η Κρήτη απέχει απ' τον Πειραιά γύρω στα 200 μίλια, αν δεν κάνω λάθος..
Γιατί ρωτάς, σκέφτεσαι να κολυμπήσεις ως εδώ;
Χα χα...
Ανόητε άντρα,
είπαμε απροσάρμοστη είμαι..τι να δεχτώ και με τί να μάθω να ζω;
Ασε που λυγίζω εύκολα..
Χώρια που συμβιώνω με τον εαυτό μου τόσα χρόνια κι ακόμα να με μάθω..
Καμιά ελπίδα βλέπω και το χειρότερο δεν πιστεύω στη μεταθάνατο ζωή..
Περίπλου,
σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..
Κι εγώ σε διαβάζω η αλήθεια είναι πως δεν είναι απαραίτητο να έχει κάτι κανείς να πει..
Καλύτερα τ' αμίλητα δε λέμε εδώ ;
:)
Λίγο φεύγα είπες ?!..πολύ θα έλεγα!
Ελα τώρα, τι να κάνετε μωρέ και εσείς ..αποκομένοι απο τον κορμό της Ελλάδας....το έχετε ρίξει στη τσικουδιά..οπότε γαληνεύετε επίσης..(τρελλαίνομαι για τσικουδιά!)
Το κολύμπι δεν μου αρέσει .. πόσο μάλλον που είναι και 200 μιλια....περιμένω να επισκευάσουν το jet μου και θα πεταχτώ κανένα απόγευμα ...
Καταρχήν, δεν είμαστε αποκομμένοι απ' την Ελλάδα, η Ελλάδα είναι αποκομμένη απο εμάς και η αλήθεια είναι ότι αυτή χάνει..
Η "κουζουλάδα"-έτσι λέγεται η τρέλα στην Κρήτη- είναι κομμάτι της τοπικής κουλτούρας και δεν οφείλεται μόνο στον αέρα αλλά και στους εξαίρετους μπάφους οι οποίοι είναι και εξαγώγιμο προϊόν βεβαίως βεβαίως..όσο για την τσικουδιά, αυτή είναι το τελευταίο κομμάτι του τρίπτυχου..
Την ξέρεις την ατάκα; "Είναι καλό παιδί έχει και κότερο!"
Χα χα χα!!
αλητησα μου αρεσης..η ελλαδα ενωθηκε με την κρητη....
τα πόδια μου ματώνουν...στις τσαλακωμένες σκέψεις μου...
κοιτάω ψηλά και βρέχει και έχω βραχεί για τα καλά...
περιμένω τον ήλιο να ξαποστάσω...
σε περιμένω να βγεις...
για να στεγνώσω...
να ηρεμήσω...
(αγαπημένη αλήτισσα σου εύχομαι χρόνια πολλά...με θετική ματιά...ο ήλιος βγαίνει...)
Τελικά έχεις κρυμένο ένα ποιητή μέσα σου, Ιπποποταμάκι..
Καλές γιορτές και στην Ιπποποταμοοικογένεια να είστε χαρούμενοι ευτυχισμένοι και πολύ πολύ αγαπημένοι..
Δημοσίευση σχολίου