Γεύση ευτυχίας..

Υπάρχουν στιγμές, που ακόμα κι ένα μικρό φωτάκι,
φτάνει για να φωτίσει το σύμπαν μας
με τη δύναμη και τη ζεστασιά ενός ήλιου..
Υπάρχουν στιγμές που μας θυμίζουν τη ζωή που δε ζήσαμε
για να 'χουμε μπούσουλα στα ταξίδια μας..
Υπάρχουν άνθρωποι-σταθμοί για να 'χει κάθε μας ταξίδι
μια θέση σε κάποιο χάρτη
γιατί τα ταξίδια χωρίς προορισμό μοιάζουν με άσκοπες περιπλανήσεις..
Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις
λειτουργούν αναλγητικά στους πόνους της ψυχής μας..
Υπάρχουν στιγμές που θέλω να φυλακίσω
μα ο χρόνος κυλάει και το μυαλό γερνάει..
..........................................
Υπάρχει ένα σύμπαν για 'μενα και για 'σένα
με μυρωδιές από σώματα φρεσκοπλυμένα
και ζεστασιά και λέξεις θεραπευτικές
κι εκείνη την απόκοσμη ζαλάδα
που μόνο ο έρωτας και το κρασί φέρνουν στο νου..
Υπάρχουμε κάπου εκεί,
για να θυμίζουμε πρώτα απ' όλα στον εαυτό μας
πως όσο οι καρδιές και τα σώματα δεν ξεχνούν
διεκδικούμε δικαιωματικά το δικό μας κομμάτι στην αιωνιότητα..
Καλή μας χρονιά έρωτα μου..

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!
ΥΓΕΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΦΕΡΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!!

Περιπλάνηση..

Φοβάμαι τα συναισθήματα που κιτρινίζουν
σαν ασπρόρουχα ξεχασμένα σε κάποιο συρτάρι..
Τις αποστάσεις που δεν έχουν να κάνουν
με τη γεωγραφική θέση..
Μια εικόνα γυρίζει στο μυαλό μου
δυο μάτια κι ένα πρωινό ξύπνημα..
Πόσα λίγα ξέρω για τούτο δω τον κόσμο..
Περιπλανιέμαι μάταια σαν κόκκος σκόνης
κι όσα γνωρίζω καταλήγουν πάντα στον ίδιο παρονομαστή
μια έλλειψη πίστης που δεν οδηγεί πουθενά..
Σαν εκείνο το παιδί που μάταια ζητάει να το χαιδέψουν
ανάμεσα σε ανθρώπους με κομμένα χέρια
επαίτης στους αιώνες,
ψυχή αμαρτωλή, καταδικάσμένη ποτέ να μη βρει
την γαλήνη των ουρανών..
Δε με αντέχω απροσάρμοστη και ανικανοποιήτη
ν' ακούω δυο φωνές μέσα μου
να πονάω με το άγγιγμα του αέρα
να ζω με το φόβο της συνεχούς περιπλάνησης..
Αύριο θέλω να ξυπνήσω και να μη φυσάει
να ξεκουραστώ γαλήνια στο τζάμι ενός παραθύρου
που θα βλέπει σ' ένα σπίτι που δε θα είναι μισό..

Μιά χαρά και μια λύπη..

Βρίσκομαι σε μια καθημερινή μάχη με το χρόνο,
και κατά πως φαίνεται εκείνος βγαίνει πάντα νικητής..
Κι αλίμονο, αλλιώς δε θα μπορούσε να γίνει,
εκείνος είν΄ αιώνιος, κι εγώ απλά περαστική..
Καμιά φορά γελώ με τα καμώματα του,
μα συνήθως θλίβομαι για τις στιγμές που χάνω,
για την ξεκούραση που τόσο μου λείπει,
για την ανεμελιά που έχασα πριν χρόνια,
για τις βιαστικές αγκαλιές σ' αυτούς που αγαπώ..
Κάτι σου δίνει, κάτι σου παίρνει
ποτέ όλα μαζί,
μια χαρά και μια λύπη,
αραδιασμένες διαδοχικά για να μην ξεχνάς..
Να ‘χεις το φόβο της απώλειας,
την ενοχή πως τα θες όλα..
Να χεις την κούραση στο βλέμμα,
και κάποιες ώρες τα βάρη σου να σε λιώνουν,
μα εσύ να λες: «όλα καλά, επέζησα και σήμερα»..
Είναι στιγμές που νιώθω μόνη, κι ας μην είμαι..
Είναι στιγμές που θέλω να νιώσω χαρά,
μα πονάει το μυαλό μου και το σώμα μου..
Είναι στιγμές που δε με φτάνουν οι ανάσες και νιώθω να πνίγομαι..
Είναι κι άλλες που θέλω να εξαφανιστώ..
Δε νιώθω λύπη για τα περασμένα, δεν προλαβαίνω να τα σκεφτώ..
Μα νιώθω πόνο για ΄κεινα που δεν προλαβαίνω να γευτώ..