Έχουμε ξεχάσει..
Το βλέπω γραμμένο
σε κάθε τετριμένη κίνηση
που φιλοδοξεί,
χωρίς να νοιάζεται..
Ο δρόμος της μοναξιάς
σιγά σιγά γίνεται ένα με την ύπαρξη μας..
Επιβατικά πλοία γεμάτα κόσμο,
αγκαλιασμένα ζευγαράκια στις γωνιές,
κι εσύ ν' αναρωτιέσαι
γιατί να νιώθεις τόση ερημιά στη θέα της ευτυχίας..
Μάταια να ταξιδεύεις με το μυαλό στις γραμμές του τρένου..
Δεμένη να περιμένεις τον επόμενο συρμό να σε ισοπεδώσει..
Ξέρω ποτέ δε θα παραδεχόσουν πως εκείνη είναι που οδηγεί,
Ο φόβος της κι η ίδια της η ανάγκη..
Αιώνες πριν,
στριφογύριζα στη μυρωδιά σου
ποτίστηκανε τα ρουθούνια μου απο 'σενα..
Τί κατάλαβες δεν ξέρω..
Κάθε μυαλό είναι ένα τεράστιο, άλυτο μυστήριο..
Κι οι καρδιές, που μας πάνε;
Άσε μεγαλώσαμε,
για να χαρεί η ψυχή μας χρειάζονται έξοδα..
Τις αγκαλιές τις χορτάσαμε,
τότε που ανταλλάζανε πόθους με κόκκινα κορδελάκια της τύχης..
Μας έμεινε μόνο εκείνο το συναίσθημα από 'κεινο το πρώτο φιλί
που πόνεσαν τα χείλη γιατί είχε τη χαρά της προσδοκίας..
Αν μπορούσα, ένα πράγμα θα 'σβηνα από τούτο 'δω τον κόσμο
την αλόγιστη κατανάλωση του είναι μας..
17 σχόλια:
προσπέρασα από δίπλα σου,
και αντίκρυσα το ανικανοποίητο των ματιών σου...σαν άγκυρες έτοιμες να με πνίξουν μαζί σου...
δε σε άντεξα...φοβήθηκα...έτρεξα μακριά να γλιτώσω από όλα αυτά που μου θύμισες...
"Ο δρόμος της μοναξιάς
σιγά σιγά γίνεται ένα με την ύπαρξη μας.."
Η μοναξιά είναι τέχνη. Αφέσου και δημιούργησε...
Λασπολόγε,
έχεις μια ιδιαίτερη ικανότητα να διαβάζεις την πίσω μεριά του μυαλού μου..
You are spooky!!!
Κούκε,
άντε και να αφεθώ, άντε και να δημιουργήσω, άντε και να την αποδεχτώ την άτιμη, να συνθηκολογήσω σα κατακτημένος σε μια τελευταία προσπάθεια να μην τα χάσει όλα..
Με φοβίζει όμως η κυριαρχία της, και ειδικά απο κει και μετά που γίνεται ανάγκη κι όχι συμβιβαστική λύση..
Φοβάμαι τη μέρα που καμιά ανθρώπινη ύπαρξη δε θα μπορεί να κατευνάσει τη δύναμη της..
Σήμερα απεργώ και κοπροσκυλιάζω και μ' αρέσειιιι!!!!
Απέναντι μου κοπροσκυλιάζουν 2 θερμόαιμοι πιτσιρικάδες παίζοντας Pro και ανταλλάζοντας βαρυσύμαντες απόψεις για τον κόσμο και το ποδόσφαιρο..
Είναι πολύ όμορφη στιγμή κι ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας..
Είναι απ' τις στιγμές που μου θυμίζουν πόσο τυχερός άνθρωπος είμαι..
Καλημέρα..
εεε ήμουν έτοιμος κι εγώ να γράψω την άποψή μου για το ποίημα/κείμενο κι εσύ γράφεις για το pro... Αδυνατώ να θυμηθώ τι ήθελα να γράψω.
ένα θα σας πω [b]ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ[/b] pro evolution 2009 για xbox, pc, ps3 τρέξτε να το αγοράσετε(για του σεμνούς)/κατεβάσετε(για του πειρατές!)
για να νιωσης οπως λες μοναξια...
ξερης ρε γαμοτο που θα καταληξουν οι περισοτεροι....και μη ξεχνας και εσυ περασες καλιτερα απο αυτους....για το παρον μονο ονειρα μπορουμε να κανουμε...και να απολαμβανουμε,της αναμνησης μας και μερικες στιγμες εντασης....
Αχ βρε Σπύρο πόσο μοιάζεται τ' αγοράκια ..
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες θα μου επιτρέψεις όμως να μην τις δημοδιοποιήσω στον πιτσιρικά μου γιατί θα πάει κατα διαόλου το σχολείο..
Γρηγόρη,
δεν είναι προθπόθεση να καταλήξουν όλοι οι άνθρωποι στον ίδιο παρονομαστή, καθένας μας κάνει επιλογές και πληρώνει το τίμημα του και αν μπορεί μαθαίνει και κάτι και παει παρακάτω..
Κι εγώ έχω περάσει καλά και περνάω και καλά όποτε και όταν μπορώ..
Τώρα η μοναξιά νομίζω είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας και δε μιλάω για απομόνωση μιλάω για τη μοναξιά που νιώθει κάποιος ακόμα κι αν είναι περιτριγυρισμένος απο κόσμο..
το ιδιο πραγμα λεμε ...αλητησα μου..η μοναξια ειναι πος την νιοθη ο καθενας....
Oλοι μας, μα όλοι μας ,είμαστε καταδικασμένοι μοιραία να βιώνουμε όχι μόνο τη χαρά τής ζωής, αλλά
και το σκοτάδι της,την έλλειψη νοήματος πολλές φορές.. Ο Σοπενάουερ
λέει ότι ερχόμαστε στη ζωή και είμαστε παιδιά σε ένα θέατρο ,πριν σηκωθεί η αυλαία. Περιμένουμε ενθουσιασμένα, ανυπομονώντας να αρχίσει η παράσταση. Είναι ευτύχημα που δέν γνωρίζουμε τι πρόκειται να συμβεί στην πραγματικότητα. Αν μπορούσαμε να το προβλέψουμε τότε θά μοιάζαμε με φυλακισμένους ,καταδικασμένους όχι στον θάνατο αλλά στη ζωή. Καί προς το παρών χωρίς επίγνωση του τί σημαίνει αυτή η καταδίκη.
Ο χρόνος, αδυσώπητα μας φέρνει κάποια στιγμή μπροστά σ' αυτήν τη θλιβερή πραγματικότητα. Και τότε νομίζω η αποδοχή η όχι στο γεγονός ότι τελικά είμαστε πλοία
μοναχικά πού ταξιδεύουν στό σκοτάδι ,καί ο κάθε ένας από μάς είναι ένα πλοίο μοναχικό,
είναι ανακουφιστικό το νά βλέπεις τα φώτα των γειτονικών πλοίων ........
Δεν αντέχεται η μοναξιά!
Οι άνθρωποι που την αξιοποιούν δημιουργικά είναι αξιοθαύμαστοι.
Όμως φοβάμαι πως οι περισσότεροι μοναχικοί...γκρινιάζουν για την μοίρα τους, είτε είναι μόνοι από επιλογή, είτε απο ανάγκη.
Καλημέρα συντροφική...
τουλάχιστον όταν εχεις μικρά παιδιά δεν προλαβαίνεις να νοιώσεις μοναξιά.
Φιλιά φευ-γάτα
Γρηγόρη,
χαίρομαι που συμφωνούμε δε μ' αρέσει να μου φέρνουνε αντιρήσεις..
Χα χα χα χα..
Περίπλου,
νιώθω πως είσαι υπεραπαισιόδοξος,κι εγώ είμαι δε λέω, αλλά εσύ βρε παιδί μου με τρομάζεις..
Βασικά εγώ το εκτονώνω γράφοντας, στην καθημερινότητα μου το αντιμετωπίζω άλλοτε με ρεαλισμό κι άλλοτε με κυνισμό αλλά σίγουρα ελπίζω..
Γατούλα μου,
η μοναξιά είναι μεγάλο πακέτο..
Δημιουργική δεν ξέρω αν είναι, όμως σίγουρα είναι ένας τρόπος να γνωρισεις τον εαυτό σου..
Αλλά σίγουρα απεύχομαι να γεράσω μόνη οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι να ζούμε σε όμαδες..οπότε κι ένα και δυο και τρια και τέσσερα παλικάρια δε με χαλάνε..(το τελευταίο ήταν αστείο γιατί είχε παραβαρυνει το κλίμα)..
Φιλιά αλήτικα..
Αλήτισσα
Γιατί κοπέλα μου το λες αυτό !!μήπως διαφωνείς με τη διατύπωση η άπλα
σ' αρέσει το παραμύθι..Κοίτα στη ζωή μου είμαι γενικά χαρούμενος χαβαλετζής κτλ Άλλα αυτό δε συνεπάγεται ότι δεν ξέρω τι κρύβεται στην σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων...φιλιά πολλά
Περίπλου,
και φυσικά μ' αρέσει το παραμύθι και δεν ντρέπομαι καθόλου γι' αυτό..
Καθένας μας ζει το παραμύθι του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο..
Προσωπικά δε σε ξέρω αλλά φαντάζομαι ότι είσαι υπέροχος άνθρωπος, απλά νομίζω ότι τείνεις να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο αλλά όπως σου έχω ξαναπεί καθένας μας είναι φτιαγμένος απο το δικό του υλικό..
:)
Έλα μωρέ, μιλάς για μοναξιά κι εσύ που έχεις στα πόδια σου όποιον γκόμενο θέλεις...
Ασκάρ,
είπαμε σκοπός είναι να κάνεις τέτοια σχόλια, αλλά να μην το καταλαβαίνουν όλοι, ότι πληρώνεσαι γι' αυτά..
Αμάν, ρόμπα θα γίνουμε!!
1."..γιατί να νιώθεις τόση ερημιά στη θέα της ευτυχίας.."
2."..Άσε μεγαλώσαμε,
για να χαρεί η ψυχή μας χρειάζονται έξοδα.."
3."..Αν μπορούσα, ένα πράγμα θα 'σβηνα από τούτο 'δω τον κόσμο
την αλόγιστη κατανάλωση του είναι μας.."
Δεν θα συμφωνήσω με κανένα απο τα τρία...
Ουτε θα συμφωνήσω με τη μπαρούφα- πυροτέχνημα του Ασκαρ...
τελικά πόσα του δίνεις ?
με τα μισά θα σου λέω πιο πιστευτά!...
Τάκη
κι εγώ δε συμφωνώ με πολλά σ' αυτό τον κόσμο κι όμως γίνονται..
Ένας τύπος σαν εσένα δε νομίζω ότι έχει ανάγκη απο λεφτά..
Δημοσίευση σχολίου