Έτσι θα μείνουμε για πάντα άγνωστοι μεταξύ μας.. Αθώα θύματα ενός αναίμακτου πολέμου.. Χορτάτοι ανάμεσα σε πεινασμένους Αξιομνημόνευτοι ανάμεσα σε ξεχασμένους.. Νομοταγείς ανάμεσα σε παρανόμους.. Μα δεν είναι το πιο μεγάλο μας αμάρτημα η υποταγή όσο η σιωπή των ίδιων μας των λόγων..
Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008
Νυχτερινές περιπλανήσεις
Περπατάω στους δρόμους της πόλης φορώντας ψηλοτάκουνα..
Οι νύχτες με πανσέληνο τονώνουν την αυταρέσκεια μου
και οι φωτισμένες λεωφόροι την όραση μου..
Τα αυτοκίνητα με τη δυνατή μουσική
σκοτώνουν τη σκέψη μου..
Τα χρωματιστά ρούχα στις βιτρίνες
μου θυμίζουν σε ποιους πρέπει να μοιάζω..
Κινούμαι αγέρωχα κουβαλώντας την ύπαρξη μου
σα να ‘μουν αέρινη..
Στις βιτρίνες με τις οθόνες “πλάσμα”
πληροφορούμαι το μέλλον του κόσμου..
Και στα είδη σπιτιού
γεμίζω το τραπέζι με λιχουδιές για παιδιά με τρανταχτά γέλια..
Συχνά,
συνουσιάζομαι στα ανατομικά στρώματα προς πώληση
με εραστές που μοστράρουν σανίδες σέρφ και ορειβατικά παπούτσια...
Τίποτα δε μοιάζει με ‘κεινες τις νυχτερινές μου βόλτες στην εύκολη ζωή..
Στην αγκαλιά του πρώτου περαστικού
αφήνω τους αναστεναγμούς μου
σβήνοντας πλαστούς πόθους
σε άνομες για το πλήθος πράξεις..
Είμαι εγώ η αποψινή σου νίκη..
Μη με κοιτάς, εσένα περίμενα..
Γλύψε τις πληγές μου σα πιστός σκύλος..
Άσε με να σε χαϊδέψω αν αντέχεις..
Και που ξέρεις..
..Ως αύριο μπορεί να έχουμε ξεχάσει..
Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008
Ενα σύμπαν για μας..
Γέλια, δειλά αγγίγματα,
οι κόσμοι μας να συναντιούνται
κάτω απ΄ τον ουρανό του καλοκαιριού..
Το εκκλησάκι στο βράχο
κι η χαρά των αγαπημένων μου, στη μέση της θάλασσας,
αγκαλιά να χωρέσει έρωτες και κλάματα χαράς..
Δε μας τρώνε οι φουρτούνες της ζωής
είναι που φτιάξαμε τούτο δω τον κόσμο μην ξέροντας,
από φόβο στην ξεγνοιασιά,
με τα συναισθήματα στο συρτάρι
λες κι οι ψυχές είναι ασπρόρουχα να βγουν στο φως τις σκόλες
αναίτια παραγκωνισμένοι να περιμένουμε
πως οι ζωές αλλάζουνε με το ξημέρωμα..
Σε είδα, ξεχασμένο, σε όνειρο
να παλεύεις με τα στοιχεία της φύσης
και δεν ξέρω αν σε θαύμασα από έρωτα
ή από ζήλια για ‘κείνη σου την αθωότητα..
Σε ποια λογική να χωρέσω τις ζωές μου, όλες;
Αν αναλογιστώ πόσες φορές γεννήθηκα,
κανένα φόβος δε θα ξανασκεπάσει τα όνειρα μου..
Αν απλώσω τα συναισθήματα μου,
κανένα σύμπαν δε θα τα χωρέσει..
Κάθε αστέρι, κάθε ουράνιο σώμα
θα ‘χει σημαία, μια μου χαρά και μια μου λύπη..
Καμιά αγωνία δε θα χωράει στο σύμπαν μου,
εκτός από αυτή
να ξαναδώ το φως της επόμενης μέρας
στην αγκαλιά σου..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...
-
Ή αλλιώς πως ο κακός λύκος έγινε καλός.. Μια φορά κι έναν καιρό στο γνωστό δάσος των παραμυθιών ζούσε ένας πολύ Κακός Λύκος, για την ακρ...
-
Σεργιάνιζα στο μυαλό σου φορώντας τα καλά μου. Κάποιες καλοκαιρινές νύχτες έρωτας σαρκοβόρος στήνει καρτέρι και μαχαιρώνει με λό...
-
Της άρεσε να περιφέρεται ανάμεσα στο όριο του πεπερασμένου και του αδιάστατου.. "Λίγο κραγιόν θα βοηθούσε.." σκέφτηκε Τα όρια...
-
Ο τίτλος είναι δανεισμένος από ομώνυμο βιβλίο του Τ.Ρόμπινς που τελικά δεν κατάφερα να διαβάσω ποτέ ως το τέλος.. Οι τελευταίες μέρες κυλούσ...
-
http://www.eyelands.gr/site/index.php?option=com_content&view=article&id=1374%3A2013-07-19-09-28-54&catid=67%3A2010-11-12...
-
Εραστές άγγελοι με κόκκινα πανωφόρια τρύπησαν αργά τη σάρκα μιας ενάρετης παρθένας.. Τις νύχτες με πανσέληνο θεριεύουν τα ένστικτα τω...
-
http://www.eyelands.gr/site/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=69&Itemid=105 Κατουράω συνέχεια τ...