Σκόνη..

Που να με βρεις..

Εδώ εγώ ψάχνω τον εαυτό μου στα κέρινα ομοιώματα της δημοτικής αγοράς..

Δεν ξέρω σε τι ωφελεί αυτή η μάταιη αναζήτηση..

Έζησα ακολουθώντας τα μονοπάτια των προγόνων μου..
Χωμάτινες πυξίδες τα χνάρια  τους..

Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από κεινο που σου 'ταξαν

την ώρα της γέννησης σου οι θεοί..

Οι λέξεις γεννιούνται με πόνο σαν τα παιδιά

και σαν τα παιδιά πονάνε, την ώρα που συναντάνε την πραγματικότητα..

Έχω ξεχάσει πως ήμουν τότε,

αυτή η ωριμότητα μου φαίνεται αιώνια

σαν τιμωρία σε μεσαιωνικό πίνακα..

Κάποτε,αν είμαι τυχερή,

δε θα είμαι τίποτα περισσότερο από ένα απολίθωμα..

Το παρελθόν του καθενός μας μοιάζει με σκόνη σε παλιά έπιπλα

μόλις τα ξεσκονίσεις το μόνο που μένει είναι η παρακμή του χρόνου..

Πριν κοιμηθώ κάνω σκέψεις που χάνονται στο απέραντο των ονείρων.. 

Μου είναι πλέον δύσκολο να κατευθύνω τη ζωή μου,

ξεχάστηκα και την άφησα ακυβέρνητη να ακολουθεί ένα ρεύμα κυκλικό

χωρίς σημείο αναφοράς..

Υποταγμένη στη δύναμη της φύσης,

γράφω το μέλλον μου

με τη μελαγχολία της έλλειψης όσων επιθύμησα

και όσων δε θα προλάβω να ζήσω..