Ετσι απλά

Έτσι απλά κοιμήθηκα στο χώμα ένα λευκό πρωινό

κι έγινα ένα με τη γη που με γέννησε.. 

Σαν ξύπνησα το δέρμα μου μύριζε βρεγμένο χώμα

κι αλήθεια αυτή η μυρωδιά δεν έφυγε ποτέ από πάνω μου..

Το προηγούμενο βράδυ είχα αποκτήσει ταξική συνείδηση

ζυγίζοντας το χρυσό των αστεριών που είχα στην ιδιοκτησία μου..

Κι αργότερα,

ξέπλυνα από πάνω μου

τα ανομήματα των προγόνων μου  με αλμυρό νερό..

Το μεσημέρι έτρεξα να κρυφτώ σε σπηλιά,

απ' το λιοπύρι που ήθελε να με εξοντώσει,

και συνομίλησα σε γλώσσα ξένη με τα στοιχειά των βράχων..

Σαν κόπασαν οι συζητήσεις κι ήρθε εκείνη η σιωπή που σηματοδοτεί

το άτοπο των λέξεων

έκλεισα τα μάτια κι ονειρεύτηκα τις οσμές του θυμαριού στα γκρέμια..

Μου πήρε χρόνο να ξεμεθύσω απ' τη ζάλη της όσφρησης

κι ακόμα θυμάμαι πως άκουσα ένα στεναγμό να βγαίνει απ' το στόμα της γης..

Γιατί είναι κι εκείνη γυναίκα κι όσο κι αν ξέρει πως η μοίρα της είναι η μοναξιά

κάποιες φορές θ' αναπολεί το χαμένο της σύντροφο τον ουρανό..