Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Δακτυλογράφος..

Είμαι δακτυλογράφος του Μεγάλου Αφεντικού..
Όταν έχω την πολυτέλεια της κριτικής σκέψης,
καταλήγω στο συμπέρασμα πως μάλλον γεννήθηκα δακτυλογράφος
καθώς το μονότονο κλικ των πλήκτρων
είναι ταυτόχρονα η πιο παλιά μα και η πιο πρόσφατη ανάμνηση
που διατηρώ από τούτο δω τον  υπέροχο κόσμο..
Νιώθω πως δεν πέρασα παιδική και εφηβική ηλικία
είναι σαν να τάχθηκα στην υπηρεσία Του αμέσως μετά τη γέννηση μου,
και πως ο μόνος τρόπος σύνδεσης μου με τον κόσμο,
ο ομφάλιος λώρος που με κρατάει στη ζωή,
είναι αυτή η βαρυσήμαντη εφεύρεση που αποτυπώνει γράμματα και λέξεις στο λευκό χαρτί..
Τα γράμματα είναι μονότονες εικόνες,
μα οι λέξεις είναι σπουδαία έργα τέχνης,
θα ήταν όμορφο να μπορούσα να τις χρησιμοποιώ όπως εγώ θέλω
κι όχι κατά τις υπαγορεύσεις Εκείνου..
Αν είχα τη δύναμη της έκφρασης δικιά μου,
κάθε που ένιωθα μοναξιά
θα δακτυλογραφούσα λόγια συντροφιάς και κατανόησης να μου ζεσταίνουν την καρδιά..
Μα τι να πεις..
Ο κόσμος μου είναι γεμάτος άγνωστους προορισμούς,
μολυσμένα αστικά τοπία μεγαλουπόλεων,
πινακίδες που φωτίζουν τα σκοτεινά όνειρα ανθρώπων με υπολογιστικά μυαλά
και δρόμους από πίσσα και τοξικά υλικά που ασφυκτιούν στις επιθέσεις της αιθαλομίχλης..
Δε θα επέλεγα ποτέ να ταξιδέψω στους προορισμούς των επιστολών μου
μα είμαι σίγουρη,
πως κάπου εκεί κοντά θα υπάρχουν μέρη προσιτά στους ταξιδευτές..
Εγώ όμως δεν είμαι σαν εκείνους
είμαι απλά μια δακτυλογράφος
μια αδιάστατη φιγούρα
με συγκεκριμένη μισθολογική αξία και περιορισμένα όνειρα
που αντί να ζωγραφίζει λέξεις
απεικονίζει ένα από τα θαύματα της επικοινωνίας του ανθρώπινου πολιτισμού
με ασήμαντα κλικ στο λευκό χαρτί...

Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...