Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Σκόνη..


Που να με βρεις..
Εδώ εγώ ψάχνω τον εαυτό μου στα κέρινα ομοιώματα της δημοτικής αγοράς..
Δεν ξέρω σε τι ωφελεί αυτή η μάταιη αναζήτηση..
Έζησα ακολουθώντας τα μονοπάτια των προγόνων μου..
Χωμάτινες πυξίδες τα χνάρια  τους..
Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από κεινο που σου 'ταξαν
την ώρα της γέννησης σου οι θεοί..
Οι λέξεις γεννιούνται με πόνο σαν τα παιδιά
και σαν τα παιδιά πονάνε, την ώρα που συναντάνε την πραγματικότητα..
Έχω ξεχάσει πως ήμουν τότε,
αυτή η ωριμότητα μου φαίνεται αιώνια
σαν τιμωρία σε μεσαιωνικό πίνακα..
Κάποτε,αν είμαι τυχερή,
δε θα είμαι τίποτα περισσότερο από ένα απολίθωμα..
Το παρελθόν του καθενός μας μοιάζει με σκόνη σε παλιά έπιπλα
μόλις τα ξεσκονίσεις το μόνο που μένει είναι η παρακμή του χρόνου..
Πριν κοιμηθώ κάνω σκέψεις που χάνονται στο απέραντο των ονείρων.. 
Μου είναι πλέον δύσκολο να κατευθύνω τη ζωή μου,
ξεχάστηκα και την άφησα ακυβέρνητη να ακολουθεί ένα ρεύμα κυκλικό
χωρίς σημείο αναφοράς..
Υποταγμένη στη δύναμη της φύσης,
γράφω το μέλλον μου
με τη μελαγχολία της έλλειψης όσων επιθύμησα
και όσων δε θα προλάβω να ζήσω..

9 σχόλια:

takis είπε...

Οοοο...

Ωριμάζεις και άλλο ?!
(στο γράψιμο εννοώ!!)

Σου στέλνω ενα φιλί για το δυνατό αυτό κείμενο (για μένα απο τα καλύτερα σου) ...

Αντε, καυτό, λόγω τέλος καλοκαιριού!

Αλητισσα είπε...

Ντρεπεσαι να πεις πως γερνάω;
Σ' ευχαριστώ βρε Τάκη μου και για τα καλά σου λόγια και για το καυτό φιλί! ΥΓ: Το ξέρεις το ανέκδοτο με τον παππού που ντύθηκε μωρό για να μην τον βρει ο χάρος και τον πάρει;
Να, ένας παππούς για να μην τον βρει ο χάρος, ντύθηκε μωρό και υιοθέτησε τη γλώσσα των μωρών και φορούσε πάνες και ζιπουνάκια κι έκοψε και τα καφενεία κι άρχισε να συχνάζει στις παιδικές χαρές και να παιζει κουβαδάκια και τόπι.ΜΙα μέρα εκεί που ήταν στην παιδική χαρά κι έκανε "Αγκ" και χτυπούσε τα χεράκια του με ενθουσιασμό κι έτρωγε με χαρά ένα πιατάκι κρέμα του χτυπάει την πλάτη ένας μαυροφορεμένος βλοσυρός μ' ένα δρεπάνι στο χέρι..
Κάνει ο καημένος ο παππούς πως δεν τον γνωρίζει και φωνάζει όλο χαρά "Μαμ μαμ" να τον γελάσει..
"Κάνε γρήγορα 'μαμ' να πάμε 'ατα' του λέει χαμογελαστά ο εν λόγω κύριος.

Ανώνυμος είπε...

κι εγω δεν εχω τελειωσει το βιβλιο του ρομπινς που διαλεξες συμπτωματικα. πιστευεις στις συμπτωσεις? αν οχι ... θα σε σω στο τιμπουκτου, οπου μπορουμε να συζητησουμε την περιπτωσεολογια μας , τρωγωντας αναλογα! μην χανεις χρονο καλο επομενο καλοκαιρι!

Αλητισσα είπε...

Το Ρόμπινς δεν τον διαλέγω ποτέ συμπτωματικά, το πρόβλημα είναι πως τον έχω διαλέξει πολλές φορές οπότε δε με βοηθάς..
Κρίμα πάντως να μην το έχεις τελειώσει πάει πολύς καιρός..
Το Τιμπουκτού μου πέφτει κομμάτι μακριά δεν πάμε κάπου πιο κοντά;
Καλό επόμενο καλοκαίρι κι από μένα!!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ρε Αλητούλα, ξέρεις τι μου έλλειψε;
Εκείνες οι ιστορίες απ’ το ημερολόγιό σου, με «τα γκομενικά ζόρια μιας σαραντάρας»!
Τι λες;
Θα τα ξαναρχίσεις;

Αλητισσα είπε...

Ασκαρ, τα γκομενικά μου ζόρια αν θυμάσαι τα έγραφες εσύ..
Εγώ έχω πάψει πλέον να έχω γκομενικά ζόρια, καθώς ένα πράγμα που κερδίζει κανείς με το χρόνο είναι να εκλογικεύει τις ορμόνες του..
Τώρα πια μόνο οικονομικά ζόρια έχω..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Εσύ τα έγραφες κι εγώ τα αντέγραφα!

Αλητισσα είπε...

Αντε λοιπόν αγόρι μου, "αντέγραψε", να μάθω κι εγώ τι γκομενικά ζόρια τραβάω η γυναίκα!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Στο μυαλό μου το ’χω, αλλά πρέπει να ξεβαρεθώ...

Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...