Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Δαίμονες..

Ταξίδια δεν έκανα πολλά
οι διαδρομές με κούραζαν πάντα..
Γέρασα κουρασμένη στον ίδιο φθαρμένο καναπέ της εφηβείας μου,
περιμένοντας..
Παλιότερα πίστευα πως περίμενα ένα χέρι να με βοηθήσει να σηκωθώ
μα τώρα ξέρω
ότι δεν ήθελα να παραδεχτώ πως τα πόδια μου
ήταν δύσμορφα κι ανίκανα για μετακινήσεις..
Μου 'χει λείψει η άνοιξη
η άνοιξη που φέρνει ο έρωτας
μα το σώμα μου πια δεν ανταποκρίνεται σε ερεθίσματα
κι η ψυχή μου πάγωσε συντετριμμένη από την εγκατάλειψη..
Τα όρια των ανθρώπων είναι για να καταλύονται
να τρέφουν την όποια ελπίδα αναγέννησης
την ώρα που ο Θάνατος μας χτυπά απειλητικά την πόρτα..
Δε θέλω να πεθάνω μα νιώθω την ανάσα του στο σβέρκο μου
κάθε που νυχτώνει και παίζω τράπουλα με την παράνοια
μήπως και τον γελάσω ..
Αν είχα λίγη δύναμη,
θα εκπυρσοκροτούσα εκείνο το όπλο που κρύβω κάτω απ τα σεντόνια μου
και θα τον τίναζα στον αέρα
μα οι δυνάμεις μου είναι πια λίγες
και το σώμα μου ένα άδειο σακί
να χωρέσει ο καλός θεός ένα τσουβάλι άχρηστα όργανα..
Ψάχνω τυχαία παρηγοριά σε όμορφες λέξεις
μα  οι συγγραφείς κι οι ποιητές με κούρασαν με ακατανόητα νοήματα..
Πεθαίνω μόνη περιμένοντας,
ασήμαντη,
παρατηρώντας όσα μπορεί να χωρέσει η όραση
μέσα σε λίγα τετραγωνικά..
Πάρτε από πίσω μου το δαίμονα που ανασαίνει τρυφερά στο αυτί μου..

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ανατριχιαστικό, στενάχωρο. Μάλλον να το έσκιζες (έσβηνες), τρομάζει. Τι αγωνία είναι αυτή που έχεις;

Αλητισσα είπε...

Η απόσταση του καθενός μας απ την παράνοια, είναι μια λεπτή κλωστή Ατάσθαλε..Λυπάμαι που σας τρόμαξα μα η ηρωίδα μου θα μπορούσε να είναι καθένας από μας στο μέλλον ή και σήμερα.. Ο θάνατος είναι τρομαχτικός έτσι κι αλλιώς μα ακόμα πιο τρομαχτικός είναι ο θάνατος όταν είσαι εν ζωή..
ΥΓ Εχω ακόμα σώας τας φρένας..

Ανώνυμος είπε...

Ως οφείλεις να τας έχεις, Θεία γαρ!!!
Κατά τα άλλα συμφωνώ, επαυξάνω, αλλά μη μας τρομάζεις, επειδή ακριβώς ο καθένας μας...

takis είπε...

Αυτό το όπλο κάτω απο το σεντόνι τι είναι ρε παιδί μου?..

Καλάσνικωφ?..
πάντως κάτι πολύ δυνατό το φαντάζομαι..

Αλητισσα είπε...

Όχι απλώς δυνατό, πυρηνικός αντιδραστήρας, αν μιλάμε για το δικό μου όπλο Τάκη..
Εσύ αλήθεια τι είδους όπλο έχεις;

Ανώνυμος είπε...

έρχομαι με σφήνες, ασημένιες σφαίρες και σκόρδα και θα φύγει κι αυτός ο δαίμονας άρον άρον...μη φοβάσαι...Θεία αλήτισσα!!
:))
η ανώνυμη (ηη..)

Areadne είπε...

"ΥΓ Εχω ακόμα σώας τας φρένας.."
ΥΓ1:Έχω ακόμα σώας τας φρένας;;;;
και ξέρεις η ύπαρξη ερωτηματικών δεν αναιρεί μια θετική ή αρνητική απάντηση..διφορούμενο κι αυτό το θετικό/αρνητικό
καμμιά σχέση το ΥΓ1 με όσα γράφεις
απλά μ έκανες να σκεφτώ
ειδικά με το πόσο λεπτή είναι η κλωστή που μας δένει/χωρίζει με οτιδήποτε

Αλητισσα είπε...

Ανώνυμη μου εσύ,
όλα θα πάνε καλά είμαι σίγουρη..

Αριάδνη,
η γραμμή ανάμεσα στη λογική και στην παράνοια είναι ελάχιστη,ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε παντα την ικανότητα να μην την περάσουμε..

Τις καλημέρες μου στη μπλογκοσφαιρα..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νομίζω πως αυτό που κρύβεις κάτω απ' τα σεντόνια είναι ένα ψαροντούφεκο!
Για να ψαρεύουμε παρεούλα ατιμούτσικο!
Έτσι;

Αλητισσα είπε...

Ψαροντούφεκο Ασκάρ μου, ψαροντούφεκο κι εγώ..

Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...