Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Η αυλαία..

Αφηρημένη οδηγούσα στην εθνική
η μακριά γραμμή του δρόμου
έχει κάτι από τα πάθη των ανθρώπων..
Το σκοτάδι με προστατεύει απ' το φως..
Νυχτόβιο πλάσμα η θλίψη,
παραμονεύει σε κάποια στροφή να παραστρατήσουμε
για να έχει είδηση το νυχτερινό δελτίο
των αρπαχτικών..
Ζήσαμε άστεγοι το όνειρο 
και παραποιήσαμε την αλήθεια
μετά ήρθε η βροχή να μας θυμίσει πως στον αληθινό κόσμο κάνει κρύο..
Δε ζήτησα πολλά μα τα ήθελα όλα..
Καθυστερημένα αρρώστησα,
με μια αρρώστια εκ των προτέρων ανίατη
περίμενα θεραπεία μα οι γιατροί απεργούσαν..
Κι ο πόνος μου χάρισε δωρεάν το εισιτήριο για το θέατρο του παραλόγου..
Η παράσταση στημένη, 
ηθοποιοί οι φόβοι μου μεταμφιεσμένοι.. 
Το ήξερα το έργο 
αλλά η τελευταία παράσταση
ήταν έκπληξη,
κάποιος ετοιμαζόταν για τη μεγάλη έξοδο,
μα τελικά η αυλαία έπεσε για μένα..

3 σχόλια:

takis είπε...

Τέτοια λες και θέλω να σε αγκαλιάσω.. λέγοντας καμιά μαλακία.

Το εξαιρετικό, θα το πεί κανένας Ανώνυμος/η που γνωρίζει καλύτερα...

ΥΓ Μεταξύ μας, έχεις καμιά παρέα εκεί και τα σκεφτόσαστε όλα αυτά?!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλά, ο παραπάνω δεν μπορεί να κάνει κάτι (έστω και ν' αγκαλιάσει) χωρίς να πει και τη μαλακία του;

Αλητισσα είπε...

Σίγουρα μόνο όταν λέω τέτοια θες να με αγκαλιάσεις Τάκη;
Η αλήθεια είναι ότι με βοηθάνε ο μασέρ μου να χαλαρώνω και ο προσωπικός μου γυμναστής να γυμνάζω τα δάχτυλα μου..

Μη τον μαλώνεις τον Τάκη, Ασκαρ η πρόθεση του είναι καλή κι αυτό είναι που μετράει..

Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...