Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Ελεύθερη και ωραία..




Νιώθω πολύ ωραία απόψε,
ερωμένη του βασιλιά των αδυνάτων
με το δάχτυλο στη σκανδάλη και ψηλοτάκουνα..
Αν πεθάνω απόψε στο δρόμο, τρέχοντας να ξεφύγω
θα βρουν κάτω απ΄τα ρούχα μου τη μαρτυρία
πως ένιωθα σπουδαία,
μεταφρασμένη σ'ένα υπέροχο σετ εσώρουχα
που δούλεψα υπερωρίες για ν΄αποκτήσω..
Θα ήθελα να με κηδέψουν μόνο μ' εκείνα,
δίπλα του,
πάντα με ζέσταινε το σώμα του
και νομίζω ότι θα μου χρειαστεί η ζεστασία..
Πολλά χρειάζεται κανείς όσο κρατάει τον κόσμο στη γροθιά του
λεφτά, μέσα μεταφοράς, επιβεβαίωση,
μα σαν τελειώνει το παιχνίδι
του φτάνει να ξέρει πως θα 'χει ζεστασιά και δέρμα ν' ακουμπάει..
Μη με ρωτάτε πως το ξέρω,
κρατάω πιστόλι και φλερτάρω με το θάνατο,
δε γίνεται να υποκριθώ πως φοβάμαι
μόνο να τρέξω θέλω,
το χρόνο να σταματήσω,
να παγώσει στη σκηνή
που τινάζω τα μυαλά μου στον αέρα..

13 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αυτό εννοούσες όταν έλεγες πως βρήκες τον τρόπο να περάσεις καλά τον μήνα του Μουντιάλ;

takis είπε...

Πάντως αν ήμουν ο βασιλιάς των αδυνάτων θα ήξερα το δώρο που θα σου έκανα...
"ενα υπέροχο σετ εσώρουχα"..

Προχθές στη λαϊκή είδα κάτι μεγάλες κυλότες ..δεν νομίζω να εννοείς αυτό ε?

Αλητισσα είπε...

Η Αλήτισσα Ασκαρ μου είναι σαν την Ελλάδα δεν πεθαίνει έτσι εύκολα..

Τάκη μου,
μην μπερδεύεις την ηρωίδα μου μ΄εμένα..
Εγώ μια απλή νοικοκυρά είμαι, με ποδιά και μεγάλες κυλότες..
Κι ως είναι φυσικό θα υποταχθώ σ'εκείνον που θα τις αντικαταστήσει με μικροσκοπικά στριγκακια και την ποδιά με ζαρτιέρες..

Mr.Di είπε...

Ωστόσο κάτι δεν πάει καλά μαζί τους. Είναι το μεγάλο αίνιγμα γι αυτόν (σημ του mr di αυτός που μιλά είναι ο Ρεξ, κι είναι σκύλος), αυτή η μυστηριώδης αίσθηση, η ανησυχία, το προαίσθημα, ό,τι κι αν είναι τέλος πάντων, κι όσο κι αν προσπαθεί δεν έχει καταφέρει να το λύσει. Κάτι φοβουνται, κάτι που βρίσκεται πάντοτε εκεί, όσο κι αν αυτοί προσποιούνται το αντίθετο. Εϊναι το ίδιο πράγμα για όλους τους, το ίδιο τεράστο, τρομακτικό πράγμα, με εξαίρεση τους πολύ νεαρούς σε ηλικία, παρόλο που κι εκείνων τα μάτια έχει δει στιγμιαία να διαστέλλονται, σε μια έκφραση φρίκης, μπροστά σε κάποια ξαφνική συνειδητοποίηση. Εκείνος διακρίνει αυτή την κρυφή, απαίσια επίγνωση πίσω από κάθε τους πράξη. Ακόμα κι όταν είναι ευτυχισμένοι, υπάρχει στην ευτυχία τους ένα ψεγάδι. Το γέλιο τους έχει μια νότα στριγκή, με αποτέλεσμα όταν γελούν να νομίζεις ότι κλαίνε κιόλας, ενώ όταν κλαίνε, οι οδυρμοί και οι θρήνοι αντηχούν υπερβολικοί, λες κι αυτό που τους πυροδότησε δεν είναι παρά μια δικαιολογία κι ότι η οδύνη τους πηγάζει στην πραγματικότητα από κείνο το άλλο φρικιαστικό πράγμα που ξέρουν και που πασχίζουν να αγνοήσουν. Θα ελεγε κανείς ότι διαρκώς κοιτάζουν πίσω τους - ή μάλλον ότι δεν τολμούν να κοιτάξουν πίσω τους, μη αντέχοντας να αντικρίσουν την αναπόδραστη παρουσία που τους ακολουθεί κατά πόδας.
Φυσικά mr Di είναι πολύ φουρκισμένος γιατί και πάλι δεν πρόλαβε να σκεφτεί πρώτος τα παραπάνω και να σας κάνει να τους χαρίσετε το τσ τσ τσ τσ του θαυμασμού σας. Τον πρόλαβε ένας ξενέρωτος Τζών (φυσικά τζών τι άλλο θα ήταν;;) Μπάνβιλ με τους "Απειροι Κόσμοι" του. (από τον Καστανιώτη)

Και φυσικά ο Μr Di δεν ορκίζεται ότι το δίκην σχολίου παράθεμα σχετίζεται ντε και καλά με το κείμενο, αλλά διατηρεί την ελπίδα ότι κι αν δεν είναι απόλυτα συμβατό πάντως με κάποια απ΄τις συνισταμένες (μιας και στο ΣΥΡΙΖΑ διαχωρίζονται παραμένουν στη μόδα) του. Αν όχι χρεώστε του τα δυο λεπτά που σπαταλήσατε για το αναμφίβολα εξαιρετικό δείγμα αυτό του κάποιου Μπάνβιλ (πέρυσι ή πρόπερσι, κατά το γάμησα ένα Πέρση του ενός κι εγώ έναν πρόπερσι του άλλου, τιμήθηκε με Μπουκερ για τη θάλασσα του, αλλά για τον Mr Di θα παραμείνει "κάποιος Μπάνβιλ")

Αλητισσα είπε...

Με δυσκολέψατε Mr Di,
ομολογουμένως με δυσκολέψατε..
Ανεβάζετε πολύ τον πήχη για μια ενστικτωδώς ποιητική φύση σαν και του λόγου μου..
Επιφυλάσσομαι να σας πω τη γνώμη μου ξεκινώντας με τη θάλασσα..

Tzeve είπε...

γιατί τα βάζετε με τις νοικοκυρές αγαπητή αλήτισα?????

πέραν της ποδιάς την κυλότα την διαπραγματεύομαι...

Αλητισσα είπε...

Εγώ τα βάζω με τις νοικοκυρές;
Ισα ισα θα ήταν άδικο να τα βάλω με το συνάφι μου..
Να ζήσετε ευτυχισμένοι Ιπποποταμάκι μου!

Ψαράκης Κ. είπε...

εξαιρετικό ποίημα , που γνωρίζει να κρύβει το βαθύ του συναίσθημα .
..
δίπλα του,
πάντα με ζέσταινε το σώμα του.
....
το συναίσθημα της τρυφερότητας που πάει πέρα απο το θάνατο.
μπράβο!

Αλητισσα είπε...

Σ' ευχαριστώ πατριώτη..

Ανώνυμος είπε...

Είσαι πολύ γλυκιά μωρέ αλήτισσα, πολύ απλή ψυχή.Μου αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι

Αλητισσα είπε...

Καλώς ήρθες στο ταπεινό μου μπλογκάκι Εφη μου και κυρίως σ΄ευχαριστώ για τα γλυκά σου σχόλια..

ψιτ ψιτ είπε...

ωραια...γραφη...

ANTONIS XIROUDAKIS είπε...

Συγχαρητήρια. Καθε φορα που το διαβα
ζω , κατι νεο βγαινει στην επιφανεια.

Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...