Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

Ο Σάκης, η Λίτσα και ο έρωτας..


Ο Σάκης ήταν ένας γοητευτικός άντρας με μεσογειακό ταμπεραμέντο, μανούλα στο ψηστήρι, όταν δε βαριόταν, το οποίο φρόντιζε να συνδυάζει με μια ευγένεια, που έκανε το συνδυασμό θανατηφόρο και τον ίδιο ακαταμάχητο. Πάντα γελαστός και κεφάτος εκ' πεποιθήσεως, πίστευε πως όλα τα κακά ξορκίζονται με χαμόγελο και θετική σκέψη.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή, ο Σάκης στα νιάτα του ήταν αριστερός και ως αριστερός ήταν και διαβασμένος γιατί αριστερός και διάβασμα είναι σα να λέμε γιαούρτι με μέλι ο πιο συνηθισμένος συνδυασμός. Εκτός απ' το διάβασμα αφιέρωσε τη νιότη του στην περιπέτεια, τις καταχρήσεις και τις πουτάνες. Τώρα θα μου πείτε: ‘αριστερός και πουτάνες;’ Α! όλα κι όλα ο Σάκης μπορεί να ήταν πολλά πράματα, ρατσιστής όμως δεν ήταν.
Αχ οι πουτάνες, αυτές ήταν η μεγάλη του αδυναμία, πάντα διαθέσιμες και το κυριότερο «μετά την απομάκρυνση απ’ το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται» κι ο Σάκης δεν μπορούσε με τίποτα τις ξενέρωτες που κάνουν κόνξες μέχρι να τις πηδήξεις, αλλά ούτε και την κρεβατομουρμούρα. Δεν είχε παράπονο όλα τα δοκίμασε και όλα τα απόλαυσε καθώς συνήθιζε να λέει. Αλλά κάπου στα σαράντα-φεύγα αποφάσισε ότι είχε πια βαρεθεί, ο ακριβής λόγος βέβαια που πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση παραμένει άγνωστος, λίγο που ήθελε το κατιτί παραπάνω του, λίγο που τον έπιανε που και που κανένας συναισθηματισμός του στυλ ‘μέχρι πότε θα είμαι μπακούρι;’, λίγο που είχε πετάξει και μια κοιλίτσα ή και τίποτα απ’ όλα αυτά- που είναι εικασίες του συγγραφέα. Πάντως μια μέρα εκεί που έπινε το ουισκάκι του και σκεφτόταν τη ζωή του, ως εκ θαύματος πέρασε από μπροστά του η Λίτσα.
Η Λίτσα δεν ήταν και καμιά γκομενάρα, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε περάσει και απαρατήρητη από μπροστά του αλλά ήταν μάλλον και η αστρική συνεύρεση του
Λαγού με την Κότα εκείνη τη περίοδο που δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες γιατί ο Σάκης ήταν Λαγός στο κινέζικο ωροσκόπιο κι η Λίτσα Κότα.
Πάντως όπως και να ‘χει το πράγμα, ο Σάκης ένιωσε μια καύλα όταν την είδε, του φάνηκε ο αεράτη και πουτανίτσα συνδυασμός που ήταν πάντα θεμιτός στις γυναίκες. Από ένα φιλαράκο έμαθε πως η Λίτσα σύχναζε στο συγκεκριμένο μπαράκι κι αποφάσισε να γίνει θαμώνας ώστε να έχει την ευκαιρία να την παρατηρήσει για λίγο καιρό, γιατί εδώ που τα λέμε καλό το ένστικτο αλλά ο Σάκης δεν ήταν και κανένας άβγαλτος ήξερε πως μια γκόμενα μπορεί να σε ξεγελάσει πριν καλά καλά το καταλάβεις. Έτσι λοιπόν, άρχισε να συχνάζει στο μπαράκι και να την παρατηρεί, στην αρχή εξ αποστάσεως και αργότερα κάνοντας της κανένα ψιλοφλερτάκι μεταξύ αστείου και σοβαρού. Η Λίτσα παρόλο που τον είχε πάρει χαμπάρι έδειχνε να μην πολυσκιάζεται γιατί δεν είχε καμία όρεξη να νταραβεριστεί με κανένα εκείνο τον καιρό και τις καβάτζες της τις είχε και μια χαρά περνούσε. Τον Σάκη το καύλωνε η αδιαφορία της μπορεί να μην ήταν ο Ρουβάς αλλά όταν έβαζε στο μάτι μια γυναίκα ήταν πια και θέμα γοήτρου να μην του ξεφύγει. Επιστράτευσε όλη τη δύναμη της γοητείας του κι όσο πιο βαθιά έμπαινε στο ‘παιχνίδι της κατάκτησης’, τόσο πιο ενδιαφέρον γινόταν ώστε από ένα σημείο και μετά, δε θυμόταν για ποιο λόγο ήθελε να την κατακτήσει, απολάμβανε όμως τόσο τη διαδικασία που ο αρχικός σκοπός ήταν πλέον άνευ σημασίας.
Κι έτσι μια μέρα θριαμβευτικά, η Λίτσα αναστέναζε στα τέσσερα κι αυτός γονατιστός της εξηγούσε ποιος κάνει κουμάντο. Βέβαια η Λίτσα ακόμα κι εκείνη την ημέρα του θριάμβου του Σάκη δεν ήταν και καψούρα με την πάρτη του, αλλά μια χαρά περνούσαν και στο κρεβάτι ταιριάζανε οπότε δε είχε και κανένα λόγο να την κάνει. Ετσι με συνοπτικές διαδικασίες η Λίτσα σούταρε τις καβάτζες της γιατί ο Σάκης δε γούσταρε να του πηδάει κανένας άλλος τη γκόμενα κι έπεσε με τα μούτρα στα προσόντα του Σάκη.
Κι ο Σάκης όμως κύριος, στα ουράνια την ανέβαζε μπορεί να είχε τα ζόρια του εκείνο τον καιρό αλλά τη Λίτσα στα ώπα-ώπα.
Με τον καιρό ο Σάκης ξανάρθε στα ίσα του, γιατί μαλάκας δεν ήταν, ήξερε πότε μια γυναίκα ήταν καψούρα και χαλάρωσε το παλικάρι κι άρχισε να ρίχνει κανένα πούτσο από δω κι από κει γιατί άμα η Λίστα δεν το ΄ξερε κέρατο δεν υφίστατο. Κι Λίτσα άρχισε να στεναχωριέται που ο Σάκης μια την μια δουλειά είχε και μια την άλλη, κι όλο ξερός απ’ την κούραση ήταν, κι όλο επαγγελματικά ραντεβού είχε, κι όλο τον έπαιρνε ο ύπνος και δεν τον έβλεπε κι όλο αργούσε γιατί οι δουλείες του δεν πήγαιναν καλά. Κι από ‘κει που η Λίτσα ήταν το κέντρο του κόσμου, έγινε ένα συνηθισμένο θηλυκό μυαλό που παραλογιζόταν και δεν του έδειχνε εμπιστοσύνη . Κι από κει που ο Σάκης δεν έπαιρνε ανάσα χωρίς τη Λίτσα, άρχισε να τον βαραίνει και να μην τον καταλαβαίνει και να τον ενοχλούν οι αηδίες της. Βέβαια του άρεσε και η πουτανιά της Λίτσας αλλά ‘βρε παιδί μου τι είναι και τούτα τα θηλυκά άμα μαλακώσουν μαλακώνουν για τα καλά’ σκεφτόταν.
Κι ο χρόνος κυλούσε κι η Λίτσα περίμενε να ξαναφτιάξουν οι δουλειές του Σάκη και να γίνει ο άντρας που γνώρισε αλλά μάταια, γιατί ο Σάκης ο ίδιος ήταν με τη διαφορά πως τώρα το κεφάλι του θηράματος κρεμόταν πάνω στο τζάκι κι ακόμα κι αν ήταν ικανοποιημένος με το τρόπαιο του πάντα θα ήθελε να ξαναβγεί και να κυνηγήσει κάτι καινούργιο, μεγαλύτερο ή απλά να νιώσει τη χαρά του κυνηγού. Τώρα αν φταίει η Λίτσα, ο Σάκης, η πουτάνα η ζωή ή απλά ο έρωτας που είναι ‘άρωμα’ και εξατμίζεται άλλοτε γρηγορότερα κι άλλοτε πιο αργά δεν είναι δουλειά μου να το αναλύσω υπάρχουν τόσοι και τόσοι επιφανείς επιστήμονες. Εγώ να ευχηθώ οι Λίτσες και οι Σάκηδες του κόσμου να είναι ευτυχισμένοι και να μπορούν να χαμογελάνε κι αν μη τι άλλο να θυμούνται πως
ακόμα κι αν ένα άρωμα εξατμιστεί πάντα έχεις τη δυνατότητα να το ανανεώσεις αρκεί να μη βαριέσαι να πας στο ντουλάπι να φέρεις το μπουκάλι.Είναι απλά θέμα προσωπικής επιλογης..


Η ιστορία είναι απόλυτα φανταστική, αν κάπου ανάμεσα στις γραμμές βρείτε ένα κομμάτι του εαυτού σας δεν φταίω εγώ , εγώ είμαι απλά ένα
θηλυκό με « γυναικείο μυαλό», αν ψάχνεται για «ανδρικό μυαλό» μάλλον
είστε σε λάθος μπλογκ..

17 σχόλια:

gregory είπε...

χαιρετε.εσυ τι εισαι???.ειπες θυλικο μυαλο?..διαολου καλτα εισαι....ακομα και την ΑΘΩΑ πουτανιτσα κατακτησης ολα τελιωνουν....για τον καθε σακη και καθε λιτσα ενα ειναι το μυστηκο...ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ ΠΟΤΕ...ακομα και εαν σου δυνετε η δηνατοτητα.....γραφης λες και σε εχω μπροστα μου και σε ακουω...

Αλητισσα είπε...

Ξέρεις Γρηγόρη τα σχόλια του στυλ "διαόλου κάλτσα" τα βρίσκω ιδιαίτερα τιμητικά και σ' ευχαριστώ..
αλλά πάλι ξέρεις τι λένε για το "έξυπνο πουλί";
Τεσπα όπως και να 'χει θα διαφωνήσω μαζί σου, παρόλο που έχω γνώση της πραγματικότητας..όταν ερωτεύεσαι πρέπει και οφείλεις στον εαυτό σου να είσαι κατακτημένος ακόμα κι αν αυτό έχει κόστος, διότι ο έρωτας αν είναι περίπου δεν είναι έρωτας είναι ντολμάδες γιαλαντζί..

Tzeve είπε...

μάλλον όλες οι ΣακουΛίτσες, είτε χάρτινες, είτε πλαστικές...αν τις αφήσεις στον χρόνο αβοήθητες...θα καταστραφούν...τις καλημέρες μου

gregory είπε...

ναι εχεις δικιο για την ...κατακτηση...ετσι πρεπη...αλλα το καταλαβενουμε λιγο αργα...και μας βγαινη μπουμερανγκ που λενε...ισος να φταη και οτι δεν ειμαστε τοσο σοβαροι οσο χρηαζετε...ναι το πουλι πιανετε απο τα 4 λενε..κοιτα γυρο σου και δες ποσοι καταληγουν σε λαθος ταιρι...

Αλητισσα είπε...

Λασπολόγε,,
κανένας και τίποτα δε μένει ανέγκιχτο απ' το χρόνο..
Σε χαιρετώ..

Γρηγόρη,
μπουμεραγκ ε;
Απο ποια τέσσερα πιάνεται το πουλί;
Στο πόσοι καταλήγουν με λάθος συντρόφους έχω κανει το μεταπτυχιακό μου..
Ελπίζω το διδακτορικό μου να είναι στο "πως να βρείτε το σωστό σύντροφο".. ;)

Κούκος είπε...

Kαι η ζωή συνεχίζεται...
Τελικά για όσο διάστημα το έζησαν, αυτό είναι που αξίζει. Το τέλος είναι αναπόφευκτο. Αργά ή γρήγορα.

Tzeve είπε...

δε δέχομαι οτι το τέλος είναι αναπόφευκτο εκτός και αν το τέλος είναι ο θάνατος...

πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο αν την ψάχνουμε ή αν δεν είμαστε ικανοποιημε΄νοι με αυτό που έχουμε...σε αυτές τις περιπτώσεις πάω πάσο...το θέμα είναι αν επιθυμούμε να συνεχίζουμε να την ψάχνουμε όταν καλυπτόμαστε από αυτά που μας δίνει ο άλλος...γιατί ναι..αν αφήσουμε τα πράγματα στη τύχη τους..τότε σίγουρα ο χρόνος φθείρει...

αν δεν λειτουργούμε με το σκεπτικό οτι οτιδήποτε καλό τελειώνει αργά ή γρήγορα (άσχετο αν ισχύει τις περισσότερες φορές)νομίζω τα πράγματα θα είναι καλύτερα...

Αλητισσα είπε...

Κούκε,
θα συμφωνήσω με το Λασπολόγο παρακάτω, που με πρόλαβε..
Το "περνάω καλά" είναι μια χαρά και δεν είναι αναγκαίο να επενδύσεις συναισθήματα, δεν έχω καμία διάθεση να το κρίνω και αν είναι επιλογή κάποιου συναινώ και επαυξάνω με την προυπόθεση ότι αυτός ο κάποιος, έχει το θάρρος να υποστηρίζει την επιλογή του και δεν το παίζει δήθεν και κάπως..
Ο έρωτας, γιατί ακόμα κι αν το έθεσα κυνικά για έρωτα μιλάω ,δεν είναι απλά "περνάω καλά" έχει και δύσκολες στιγμές και οφείλουμε να μην τον αφήνουμε να λιμνάζει, πρέπει να τον συντηρούμε με αγάπη και με το συναίσθημα ότι ο σύντροφος μας θα είναι για πάντα ακόμα κι αν η ζωή μας διαψεύσει..
Τότε μόνο μπορεί να ονομαστεί έρωτας, αλλιώς είναι καβάτζα και δεν δίνει στον άλλο καμία μοναδικότητα εκτός απ' αυτή της ίδιας της προσωπικότητας του..

Λασπολόγε,
δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου..

takis είπε...

"... η Λίτσα αναστέναζε στα τέσσερα κι αυτός γονατιστός της εξηγούσε ποιος κάνει κουμάντο..."

Αυτό και αν είναι φαλλοκρατική γραφή....

Τελικά όντως κάνει κουμάντο?

Μπα, δεν ψάχνω για ανδρικό μυαλό..ούτε και για γυναικείο θα έλεγα...ίσως απλά για σκέτο μυαλό..
Ψύλλους στα άχυρα δηλ.

Λες πρέπει νάμε στα γόνατα για να κάνω κουμάντο?!
ζητώντας συγνώμη αν τυχόν δεν αναστενάζει...

Αλητισσα είπε...

Τάκη μου,
στο βάθος κρύβω ένα σωβινιστικό γουρούνι απ' αυτά που μισούν όλες οι γυναίκες..
Χα χα θα το πω στην ψυχολόγο μου στην επόμενη συνεδρία..
Μυαλό ε; χμ χμ.. καλό είναι να το έχει κανείς να μην είναι και άδειο το σκαλπ..
Σε θύμωσε λίγο το ποστ ή μου φαινεται;

candy's τετραδιάκι είπε...

Αλητακι...δεν το χεις πει ακομα στον ψυχολογο σου αυτο?Δεν ειναι αυτος ο λογος της συνεδριας?
Αρ γιου σουρ???? :))))

Τακουλινο "Λες πρέπει νάμε στα γόνατα για να κάνω κουμάντο?!
ζητώντας συγνώμη αν τυχόν δεν αναστενάζει..."...Εχωσκασει στα γελια χαχαχαχαχα :)))

Αλητισσα είπε...

Καντούλα,
μ' έπιασες,ομολογώ..
Καλά όχι που θα ξέφευγα απ' την επιστήμη..
;)

spirosvii είπε...

Δεν μου άρεσε όσο το προηγούμενο. Νομίζω ότι έγραφες σαν να ήθελες να μοιάσεις σε αλλουνού/νης γραφή. Οι λέξεις κλειδιά καυλα-πουτάνα κτλ. δεν απόκτησαν τη σημασία τους. Προσπάθησε να είσαι ο εαυτός σου. Φιλικά και με τιμή
spirosvii

Αλητισσα είπε...

Σπύρο,
θα λάβω σοβαρά υπόψη μου το σχόλιο σου, άλλωστε τα σχόλια σου είναι πάντα καλοπροαίρετα..
Φιλιά

K@terin@ είπε...

πως λέμε βγαλμένη από την ζωή ;
κάπως έτσι. Νομίζω οτι όλοι έχουμε μία τέτοια ιστορία να πούμε. Νομίζω οτι θα συμφωνήσω μαζί σου αλήτισσα... αν βαριέσαι να σηκωθείς να πάρεις το μπουκαλάκι τότε όλα χαλάνε .
Ωραία το post. Καλημέρα !!!

Αλητισσα είπε...

Κατερίνα,
καλώς όρισες και σ' ευχαριστώ..
Τελικά οι ζωές των ανθρώπων είναι τόσο ίδιες όσο και διαφορετικές..
Να 'σαι καλά..

Κούκος είπε...

Λασπολόγε, Αλητούλα
όσα ευχολόγια και να κάνεις, όσους εξωραϊσμούς και να το πασαλείψεις, όσες προσπάθειες και να εξαντλήσεις, το τέλος είναι αναπόφευκτο και το μόνο σίγουρο. Όλα έχουν ημερομηνία λήξης. Νόμος της φύσης, ο πιο απαράβατος.

Time found you lying motionless The definition of an old love was lying on the wooden floor of memory Each day you scribble a meaningful ins...